Skryf

Zandschrijver Skryf rijdt zichzelf voort, een lint aan zandletters achterlatend. Uit een kleine gestuurde opening stroomt zand. Hij legt zo de tekst letter voor letter neer. Langzaam raakt de geschreven tekst steeds meer aangetast door weer, wind en publiek. Skryf refereert aan de vergankelijkheid. Een luttel hoopje zand creëert de magie van het woord.