Meral Polat & Touki Delphine

“Ik ben nogal grenzeloos”, stelde actrice en zangeres Meral Polat [1982] enkele jaren geleden in een interview met Vrij Nederland. Geen saaie eigenschap, maar ook een pittige. Want hoe bijt je jezelf door beperkingen heen? Door je eigen binnenwereld te onderzoeken, besloot Meral. Inspiratie voor haar concert in het Openluchttheater bieden dan ook de maanden dat Nederland zowat stilviel en de buitenwereld in een no go area veranderde. 

Inmiddels nodigt de versoepeling van maatregelen uit om ook gaten in de horizon te zingen. Meral, die in Zaanstad is geboren en Turks-Koerdische wortels heeft, laat protestnummers horen die ze ooit op de schouders van haar vader zong, popnummers uit de jaren negentig over liefde en verlangen, maar ook folknummers die haar grootouders aan haar overleverden. Daarnaast zoekt ze in nieuw repertoire verbindingen tussen toen en nu, oost en west, binnen en buiten. Honing in oren zijn de Koerdische liedjes die haar vader schreef. Naast zang biedt Meral korte vertellingen. In Den Bosch deelt ze het podium met leden van muziekgezelschap Touki Delphine. 

Eerder werkte ze veelvuldig samen met Adelheid Roosen, in onder meer De Gesluierde Monologen en de Wijksafari’s. Ook schitterde ze in Snorro en Moord in de kerststal van RO Theater en in Hollandse Spoor van het Nationaal Toneel. Verder maakte ze naam met de tv-series Mees Kees en De Luizenmoeder.
 

Credits
Muzikanten: Meral Polat, Chris Doyle, Bo Koek, Rik Elsgeest, Ralf Pauw (Touki Delphine)