Bridge the distance
Boi Akih |
“De zwoelste stem van Nederland is vermoedelijk die van Monica Akihary. Samen met gitarist Niels Brouwer werkt zij aan een intrigerend en ongrijpbaar oeuvre dat de muzikale geografische grenzen in alle opzichten overschrijdt”, schreef het Parool. Dat kan korter, moeten ze bij de Volkskrant hebben gedacht. Die stelde: “Boi Akih is een band van wereldformaat.”
Opluchting in tijden van fake news: beide lovende recensies zijn volkomen wáár. Subliem vervlecht Boi Akih muzikale tradities van de Molukken en Bali met Nederlandse jazz, geïmproviseerde muziek, Indiase klassieke muziek, latin en traditionele Afrikaanse muziek.
Die grenzeloosheid is niet de enige troef. Ook de mix van klankkleuren is sterk. Het geluid van een regenboog: de warme stem van Monica Akihary; het inventieve gitaarspel van Niels Brouwer; het vernieuwende blokfluitspel van Dodó Kis uit Hongarije en de grooves van slagwerker Kim Weemhoff.
Boi Akih speelden op onder meer North Sea Jazz en het Berlin Jazz Festival tot Bimhuis, VPRO en BBC. Hun muzikale nieuwsgierigheid leidde tot samenwerkingsverbanden met onder anderen cellist Ernst Reijseger, bassist Ernst Glerum en trombonist Wolter Wierbos.
Meer dan een voetnoot: zangeres Monica Akihary zingt in de moedertaal van haar vader – die van het kleine Molukse eiland Haruku – die met uitsterven wordt bedreigd.
Met dank aan Brabant Remembers
Muziek
Monica Akihar [zang, elektronica], Niels Brouwer [gitaar], Dodó Kis [blokfluiten], Kim Weemhoff [slagwerk]
In dierbare herinnering aan Zoumana Diarra
