La Voix Humaine

MET HAAR LENIGE, GEAGITEERDE TIMBRE IS DEZE FYSIEK VEELEISENDE ROL OP HAAR LIJF GESCHREVEN - Brabants Dagblad

De menselijke stem ondervindt geen hinder van duimstok, afzetlint of bewegwijzering. Zij gaat haar weg – recht naar oren en hart. Dat bewijst mezzosopraan Cora Burggraaf overtuigend in La Voix Humaine.
In 1928 schreef Jean Cocteau deze onthutsende monoloog van een vrouw aan de telefoon. Voor de laatste keer spreekt zij haar ex-geliefde, met wie ze vijf jaar een verhouding heeft gehad. Hij is inmiddels met een ander getrouwd. Maar de verlaten geliefde blijft in de ban van hem, herinneringen en hoop die ijdel is.
In 1958 zette Francis Poulenc La Voix Humaine op muziek voor sopraan en orkest en later voor piano. Poulenc, die eerder verraste met Sinfonietta en L'Histoire de Babar noemde het zijn beste muziekdramatische werk. Wij spreken of zingen dat niet tegen.
Tijdens het concert registreert een cameraman de bewegingen van Burggraaf. De grote beeldprojecties versterken het voyeurschap van de bezoekers: zij zijn ooggetuigen van een schervend hart.
De regie van La Voix Humaine, dat in het Frans wordt gezongen met Nederlandse ondertiteling is in handen van Mirjam Koen en Gerrit Timmers. Zij zijn grondleggers van Onafhankelijk Toneel in Rotterdam en tekenden voor regie en/of vormgeving bij Suver Nuver en Carver. Daarnaast regisseerden ze dertien operaproducties.
Al eerder liet Burggraaf haar stemkracht op Boulevard horen. In 2018 verklankte ze een gedichtencyclus op muziek van Hendrik Andriessen, een onderdeel van het Stabat Mater-project.

Credits
Zang: Cora Burggraaf
Piano: Daan Boertien
Camera: Huub Laurens
Regie: Mirjam Koen & Gerrit Timmers
Fotocredits: Pepijn Lutgerink

Mogelijk gemaakt door een bijdrage van het Fonds voor de Podiumkunsten (Balkonscènes)