Alles moet weg
Studio Dries Verhoeven | NL
Sinds de introductie van zelfscankassa’s neemt winkeldiefstal toe. Dries Verhoeven zag het als aanleiding voor Alles moet weg. Achter het onschuldige besluit om dat ene stukje gember ongescand de tas in te laten glijden blijkt een maatschappelijke verandering schuil te gaan, een verschuiving van wat we als samenleving juist en geoorloofd achten. In Alles moet weg werp je van achter de producten in de schappen een blik in de supermarktgang en bespied je de vertwijfelde consument.
Verhoeven sprak met meer en minder bemiddelde mensen die af en toe iets ‘vergeten’ te betalen, met dieven in detentie en zij die diefstal beschouwen als een vorm van verzet. Hij nodigde de proletarische shoppers (mensen die uit verzet winkelen zonder te betalen) en zelfverklaarde Robin Hoods uit tot zelfonderzoek. Het resultaat is een grimmige verbeelding van de donkere dieptes van ons morele handelen.
Verhoeven: ‘Ons denken over goed en fout een stuk dubbelzinniger geworden. We spiegelen ons aan machthebbers wier handelen soms zelf dubieus is en opereren in een economisch systeem dat vooral de kapitaalkrachtigen bevoordeelt. Voor een groeiende groep mensen verklaart het een 'diefstalletje om bestwil'. Ze zijn cynisch en niet te beroerd om de eigen beurs een handje te helpen, of ze zijn uitgesproken ideologisch gemotiveerd en vastberaden om het grootwinkelbedrijf de genadeklap toe te brengen. Maar denk niet dat die verandering zichtbaar plaatsvindt. Er bestaat een kleine groep millennials die bijvoorbeeld via TikTok tips uitwisselen, maar het gros van de winkeldieven loopt niet te koop met zijn gedrag. Hun modus operandi is de 'vermoorde onschuld', in lijn met hoe we tegenwoordig allemaal proberen deugdzaam over te komen. Voor de bühne zijn we fatsoenlijk en maatschappelijk bewust, maar als we ons onbespied wanen, zijn we soms net zo opportunistisch als het ons omringende systeem. Het fascineert me mateloos, die contradictie tussen wie we beweren te zijn en wie we werkelijk zijn.’
Alles moet weg is een volgend werk in een reeks die Verhoeven maakt over de irrationele en onfatsoenlijke mens. Op Boulevard toonde hij het spookhuis Phobiarama (2017) waarin angst centraal stond. In Happiness (2019) en The NarcoSexuals (2022) verkende Verhoeven de groeiende interesse in antidepressiva, drugs en seksuele uitspattingen. De laatstgenoemde productie werd genomineerd voor de VSCD Mimeprijs op het Nederlands Theaterfestival. Zijn werk Dear Beloved Friend, ontving een Gouden Kalf op het Nederlands Film Festival.
Luistertip: In deze podcast vertelt Dries meer over de achtergond van Alles Moet Weg.
Goed om te weten
- In de voorstelling wordt Engels gesproken.
- De voorstelling bevat expliciet naakt.
- Je mag zelf bepalen hoelang je blijft, een gemiddeld bezoek duurt 60 minuten.
- Op vrijdag 9 aug is er voor deze voorstelling een combiticket met de voorstelling DEEP/END van Club Gewalt en De Dansers.
- Op vrijdag 9 aug is er voor deze voorstelling een combiticket met de voorstelling DEEP/END van Club Gewalt en De Dansers en de voorstelling Opteffen van Frino.
Concept en regie Dries Verhoeven
Performance Annica Muller, Rosie Sommers
Bewegingsmateriaal ontwikkeld i.s.m. de performers, Isadora Tomasi
Tekst Dries Verhoeven n.a.v. interviews met ervaringsdeskundigen
Dramaturgie Hellan Godee, Miguel A Melgares
Geluidsontwerp Isadora Tomasi
Geluidsmontage Peer Thielen
Regieassistentie Didi Kreike
Hoofd techniek Roel Evenhuis
Decorbouw Niklas van Woerden
Communicatie Esra Merkel
Zakelijk leiding Lisanne Notermans, Ellen van Bunnik
Ondertiteling Casper Wortmann
Productie Ellen van Bunnik ('n More), Jitske Weijand
Met dank aan Yoni Vermeire, Dirk Verhoeven, Titus Duitshof, Karl Klomp, Rob's Prop Shop, Ellis Kat (Nieuw Dakota), Jana Jacuka
Mede mogelijk gemaakt door Fonds Podiumkunsten, Gemeente Utrecht, K.F. Heinfonds, AFK, Fonds21