Op naar de veertigste editie

Toch wonderlijk. Je zegt vier, maar geen viertig. Het is veertig. Een donzen woord, een vogelwoord. Alsof het opeens zingend weg kan vliegen.
Dat mag, maar op z'n vroegst pas zondagnacht 11 augustus. Niet eerder. Want voordat we veertig gezamenlijk uitzwaaien – daar gaat ze, hoger en hoger! – willen we langdurig vieren dat ze bij ons is. In de Bossche binnenstad, op de Parade, in tenten, in zalen en zelfs op een landgoed. Het is ook niet niks, zo’n veertigste editie van Theaterfestival Boulevard. Ja, we zijn jarig!
 

Het zou volledig tegen onze natuur ingaan om deze dankbare reden voor feest te laten lopen. Oftewel: leve het vieren! Van teugels, van verbeeldingskracht, van leven, lust en liefde. Sowieso heeft veertig een speciale betekenis. In sprookjes en religies staat veertig vaak voor terugblikken, inzichten opdoen en sterker weer op pad gaan. En een extra high five als je liefje in Boekarest woont – veertig is het landnummer voor wie naar Roemenië wil bellen.

Ook Boulevardbezoekers kennen de veerkracht van veertig. Sinds 1985 heeft het festival enkele duizenden makers uit binnen- en buitenland podia geboden. Zij speelden op in totaal 247 verschillende locaties in en om Den Bosch, de stad die onverbrekelijk met het festival is verbonden. Veertig jaar, dat is een huwelijk van robijn. Volgens kenners staat die rode steen symbool voor licht in de duisternis, moed, levensplezier, spontaniteit en verbondenheid. Mooi. Doe maar een kilo of veertig, om uit te delen.

Tot snel, tot augustus!