Soms lijkt het alsof de vaste grond onder je voeten verdwijnt. Wat doe je op zo’n moment? Spring je op de wal of de diepte in? In de locatievoorstelling DREEF is de kans groot dat je de vaste grond verliest. Waar je uitkomt, weet niemand. Of je je voeten drooghoudt, weet ook niemand. Overgave aan het onbekende lijkt de enige oplossing.

In 2006 maakte Schweigman& de locatievoorstelling DREEF, die indertijd ook op Theaterfestival Boulevard te zien was. Omdat Schweigman& in 2018 vijftien jaar bestaat, keert deze publieksfavoriet eenmalig terug. Een voorstelling die ontegenzeggelijk tot de Theatercanon van Nederland behoort.

De Volkskrant: “Wie eenmaal gestoken in rubberlaarzen alsnog aarzelt of hij wel op dreef wil raken […] begaat een grote misser.”
Trouw: “Je krijgt het gevoel midden in een sprookje te zijn beland, waar alles mogelijk is.”

concept | regie: Boukje Schweigman
met: Toon Kuijpers, Hali Neto, Luuk Weers, Ivar Schutte en Moene Roovers
vormgeving: Menno Vinke
coproductie: BonteHond

Schweigman& is op vrijdag 3 augustus aanwezig bij Gesprek van de dag.

Attentie!
DREEF speelt op locatie in een natuurgebied met water en onverharde paden. Het is helaas niet geschikt voor mindervaliden of mensen met claustrofobie. Het is verboden te fotograferen of filmen. Er gaat GEEN pendelbus naar DREEF, wel is er de mogelijkheid om met een leenfiets te gaan. Deze is te verkrijgen bij de Infobalie op het plein! Voor de 13.00uur voorstellingen op zaterdag 11 en zondag 12 augustus zijn de leenfietsen op te halen bij de Backstage balie. Die bevindt zich aan de linkerkant van Theater aan de Parade. 

DREEF speelt zich af bij de Zuiderplas in een warme ruimte die we niet kunnen afkoelen. We raden u aan om uw kledingkeuze hierop aan te passen. Luchtige kleding en eventueel een reserve blouse of t-shirt voor na afloop van de voorstelling is prettig. Vergeet ook niet om water mee te nemen.

Na hun jarenlange samenwerking – o.a. Afslag Eindhoven en het Volksoperahuis – lokt de charme van het messenbloktheater. Rogier Schippers en Martijn Crins spelen De Slacht Sessies, een cabarateske, punky voorstelling in samenwerking met cateringbedrijf De Lekkere Man – nee, geen grap.

Dit jonge Bossche bedrijfje bekommert zich om het treurige lot van haan, bok en stier. De moeders en zusjes van deze dieren waarderen we om hun vlees, eieren en melk. Maar de vergeefs geboren man lijkt niets te dienen. Met dit genderleed achter kippengaas en prikkeldraad maken Schippers & Crins graag korte metten.

Een theatervoorstelling over schaamte, jaloezie, mannenverslinders en charcuterie.

Deze voorstelling speelt op verschillende momenten vanaf 15.00u. De speeltijden worden gecommuniceerd aan de ingang van het tentje, waar ook kaartjes gekocht kunnen worden voor de voorstellingen van dezelfde dag. 

concept en spel: Rogier Schippers en Martijn Crins
in samenwerking met De Lekkere Man: Lizette van Dijk, Anne Reijnders, Jorn Verhoof

Voor zijn grootscheepse project 71BODIES 1DANCE interviewde danser en choreograaf Daniel Mariblanca eenenzeventig transgenders in Europa. Het leverde hem fascinerende grondstof voor een drieluik op: een dansvoorstelling; een expositie met korte teksten van de geïnterviewden; de installatie Black Little Boxes. In vijf kleine zwarte dozen zijn korte films te zien die ook de interviews als vertrekpunt hebben.

Voor zijn grootscheepse project 71BODIES 1DANCE interviewde danser en choreograaf Daniel Mariblanca eenenzeventig transgenders in Europa. Het leverde hem fascinerende grondstof voor een drieluik op: een dansvoorstelling; een expositie met korte teksten van de geïnterviewden; de installatie Black Little Boxes. In vijf kleine zwarte dozen zijn korte films te zien die ook de interviews als vertrekpunt hebben.

Op het festivalplein komen verlangens samen. Honger naar theater en muziek. Trek in eten en drinken. Hunker naar ontmoeting. De zucht om te zien. Of gezien worden. Een druk plein, waar je zintuigen feestvieren. Zeker in 2018.

In opdracht van Boulevard heeft de veelgeprezen theatervormgever Theun Mosk [1980] drie kloeke, kleurige, metershoge installaties/objecten ontworpen. Hun naam: Block Box. Met deze opvallende objecten – ook in 2019 en 2020 te bewonderen – benadrukt Boulevard de betekenis van kunst op het plein: dit is een plek van verbeelding. Voor die drie plekken creëren theatermakers van naam een korte voorstelling. Bij de centrale Block Box-kassa kun je een los kaartje of een passe-partout kopen. 

Van 13.00 tot 14.00 uur gratis toegang

De Block Box wordt mede mogelijk gemaakt dankzij een bijdrage van Prins Bernhard Cultuurfonds. 

Block Box - Roze Kubus 

Waldeinsamkeit | Benjamin Verdonck, Lucas van Haesbroeck

Van kamer naar zwart gat naar overrijpe vrucht. De Vlaamse theatermaker Benjamin Verdonck [1972] maakt die hink-stapsprong in zijn Wunderkammer, een barokke miniatuur met fletse kleuren, luikjes die open en dicht gaan, licht, donker en heel veel touwtjes.

De titel? Waldeinsamkeit wordt doorgaans vertaald als ‘diepe verbondenheid die je voelt wanneer je alleen in het bos bent.’ Maar het staat ook voor ongeborgenheid in een donkere en onvoorspelbare ruimte. Zeg niet dat we het u niet verteld hebben.

concept | uitvoering: Benjamin Verdonck en Lucas van Haesbroeck
productie: Toneelhuis, Theaterfestival Boulevard

Block Box - Gele Prisma 

Solaris | Alexandra Broeder, Willemijn Zevenhuijzen

Atlantis, Shangri-La, Arcadië. Maar ook Utopia, Hof van Eden, Land van Kokanje: vele droomwerelden bevinden zich  uiten de alledaagse werkelijkheid. Solaris is zo’n parallelle wereld. Om er te geraken, moet je door een deurtje. Ja, daar. Weg van de drukte op het festivalplein. Wie de ruimte betreedt, brengt een verbinding tot stand tussen zijn onderbewustzijn en de mysterieuze, parallelle realiteit die naar de naam Solaris luistert. Een intieme installatie van de theatermakers Alexandra Broeder en Willemijn Zevenhuijzen, beiden recidivisten in verwarring.

Block Box - Zwarte Halve bol

IN CASE | United Cowboys

Als onderdeel van de Block Box, bouwt United Cowboys een geheel transparante installatie; IN CASE. IN CASE laat het voortdurende proces zien van “te zijn”; Dansers, lijven. In een afgesloten ruimte. Dat is niet eng of erg. Niet op voorhand. Dat is een wereld die uit lijfsbehoud zelf regels verzint. Een biosfeer, met manoeuvres op de vierkante centimeter.

United Cowboys uit Eindhoven vormt al vijfentwintig jaar een internationaal gezelschap van grensverleggers. Tijdens IN CASE tasten dansers/performer de ruimte en elkaar af. Met stiltes, adem, lichaamswarmte en zweet. Op de wanden vormt zich condens dat het zicht vertroebelt. Handen vegen, vingers tekenen. IN CASE is een ontroerende performance, waarin primaire, animale handelingen en de zoektocht naar klassieke schoonheid elkaar niet in de weg zitten.

Plots zijn ze er, midden in het publiek. Ze vangen, vallen en struikelen, rollen, schuiven en kaatsen door de ruimte. In the Midst of Everything is een acrobatisch spel tussen twee dansers. The100Hands speelt met fysieke grenzen.

Zie ook de voorstelling 25Feet door The100Hands.

In Pulsstudie improviseert een pianist op het hartritme van de Vlaamse performers Mardulier & Deprez. Een hometrainer zorgt voor het opvoeren van de beats per minute. Op de levendige Boulevard willen ze vooral een rustplek creëren. Op voorhand dapper.

piano: Guus van Marwijk (2 en 3 augustus), Ruben Den Brok (4 en 5 augustus)

Op Boulevard 2017 trokken ze de aandacht met hun huifkartent, lachspiegels en muzikaal-filosofische sprookje Stick in a field. Deze zomer schuwen zanger/gitarist Jeroen Mesker van rootsband Maison du Malheur en actrice Shanti Straub [1982] het symfonische drama niet.

DAAR DOOR is een korte, verrassende muziektheatervoorstelling over dwalen zonder shortcuts. Performancekunstenaar Djuna Couvee [1990] dolt en doolt mee.

Deze voorstelling speelt op verschillende momenten vanaf 14.00u. De speeltijden worden gecommuniceerd aan de ingang van het tentje, waar ook kaartjes gekocht kunnen worden voor de voorstellingen van dezelfde dag. 
 

spel | muziek: Shanti Straub, Jeroen Mesker, Djuna Couvee

Op de avond van Halloween 1938 brak massale paniek uit toen miljoenen Amerikanen op de radio hoorden dat marsmannetjes ons de oorlog hadden verklaard. Het bleek het om het hoorspel The War of the Worlds te gaan. Nog altijd maakt verwarring overuren – van glutenpaniek tot boze vaccinatiemoeders. Buik is een komische voorstelling over de onderbuik. Een live radioshow, waarbij de host en zijn gasten je langzaam meezuigen in een emotionele tyfoon. 

Deze voorstelling speelt op verschillende momenten vanaf 14.00u. De speeltijden worden gecommuniceerd aan de ingang van het tentje, waar ook kaartjes gekocht kunnen worden voor de voorstellingen van dezelfde dag. 

regie: Ilse Schaminée
spel: Wouter van Elderen en Anne Fé de Boer
tekst: Daan Windhorst

Voor de audioperformance BLOOS interviewt theatermaker Marte Boneschansker [1989] meisjes en vrouwen over intimiteit en sensualiteit. Gelegen in een eenpersoonsbed luister je naar één van hen. Elk bed vertelt een ander verhaal. Over een ijsklontje op je borst laten smelten. Over de sensatie van je hand in een zak met rijst. Over versieren en versierd worden. Over ergens naar verlangen. BLOOS is lichamelijk, sensueel, open en zonder gêne.

Deze voorstelling speelt op verschillende momenten vanaf 14.00u. De speeltijden worden gecommuniceerd aan de ingang van het tentje, waar ook kaartjes gekocht kunnen worden voor de voorstellingen van dezelfde dag. 

'Marte Boneschansker maakt kleine, intieme en vooral bijzondere voorstellingen. Voor Bloos vroeg ze negen vrouwen van jong tot oud het hemd van het lijf over hun lichaam, hun gevoelens over en ervaringen met seksualiteit.'
- Mieke Zijlmans, Theaterkrant

concept: Marte Boneschansker
scenografie: Geartsje van der Zee
uitvoering: Marte Boneschansker, Geartsje van der Zee, Hannegijs Jonker, Nina-Elisa Euson, Alidtcha Binazon 
muziek: Matthìas Sigurðsson
geluidsontwerp: Dennis Slot
mixage: Arno Peeters
artistiek advies: Katharina Smets, Willem de Wolf
coupeuse: Syl van Duyn, Etty Kastein
promotiebeeld: Martin Sweers
producent: Marte Boneschansker en Het Huis Utrecht
Mede mogelijk gemaakt door Fonds Podiumkunsten, BNG Cultuurfonds, Amsterdams Fonds voor de Kunst en het Prins Bernhard Cultuurfonds.

TeaTime Company is een internationaal trio dat uit een jongleur, Chinese Pole-artiest en danseres bestaat. In Stick-Stok werken zij elk met een eigen stok. Maar de hoogte ervan verschilt, net als hun herkomst, geslacht en lichaamslengte. Lastig of voordelig? Met hun stokken scheppen ze een fascinerende wereld, waarin onderlinge uitdaging tot ontmoeting leidt.

De ene dag houdt Jip veel van worteltjes, de volgende dag zijn peentjes het goorste wat er bestaat. Vandaag zijn aardappels in ban. Morgen is rijst de klos. En – iiiiiiieuwh – wat zijn die groene dingetjes in de saus? Geschreeuw, gekrijs, er vliegen zelfs borden met dampende derrie door de lucht.

’s Avonds heeft Jip de lekkerste dromen. Over rappende roti, een pittig pompoentje, swingende pannenkoeken en zingende aardbeien. En over papa en mama, die, als ze niet héél snel normaal gaan doen, in de gehaktmolen eindigen.

Eet je bord leeg is een bitterzoete komedie met druilerige doperwtjes, slijmerige sla en spaghetti om van te spugen.

de Volkskrant: “Alles wordt hilarisch uitvergroot, inclusief het ‘vliegtuigje spelen’ met bestek.” ****

concept | regie: Paul Knieriem
spel: Denise Aznam, Ian Bok, Anil Jagdewsing

Volgens de wetenschappelijke site The Royal Society is 3,3 seconden de ideale lengte om in iemands ogen te kijken. Korter komt al snel als desinteresse of ontwijking over. Langer kan ongemakkelijk voor de ander worden. Maar wat zie je?

facing faces is een fascinerende installatie waarin twee bezoekers tegenover elkaar plaatsnemen. Voor hun ogen draait Rita Hoofwijk een rol met portretten af. Ieder gezicht draagt een titel, die onthult hoe deze persoon gezien is. De beschrijving blijft onvolledig, maar kleurt onze waarneming. Rita Hoofwijk [1994] studeerde af aan Toneelacademie Maastricht. Vaak onderzoekt ze de ontmoeting: de tijdelijke relatie tussen publiek en performer of tussen toeschouwers onderling.

Deze voorstelling speelt doorlopend vanaf 14.30 uur tot 15.30 uur en vanaf 17.30 tot 21.30 uur​. De speeltijden worden ook gecommuniceerd aan de ingang van het tentje, waar kaartjes gekocht kunnen worden voor de voorstellingen van dezelfde dag. 

concept & uitvoering: Rita Hoofwijk
ontwerp: Milan Meeuse
techniek: Atelier Provinciaal Domein Dommelhof
grafisch ontwerp: Studio Noto
fotografie: Vivian Keulards
productie: Stichting SoAP
coproductie: VIA ZUID en Festival Cement
tot stand gekomen met hulp van Stichting Brand Cultuurfonds Limburg      

Na zijn intieme Een hertje, beschadigd brengt Florian Myjer [1992] met Oliver een nieuwe solovoorstelling. Oliver is een persoonlijk portret van een vader en een zoon die allebei op zoek zijn naar zingeving. Want hoe voed je je kind het beste op? Wanneer is het leven geslaagd? En is er nog wel ruimte voor beschaving in onze wereld?

In 2017 studeerde Florian af aan de Toneelacademie Maastricht met de gelauwerde voorstelling Bloomsbury. Ook speelde hij bij Oostpool, Theater Artemis en De Warme Winkel. Zijn voorstelling Regina Rex – samen met Yela de Koning – is genomineerd voor de BNG Bank Nieuwe Theatermakersprijs 2018.

Deze voorstelling speelt op verschillende momenten vanaf 15.00u. De speeltijden worden gecommuniceerd aan de ingang van het tentje, waar ook kaartjes gekocht kunnen worden voor de voorstellingen van dezelfde dag. 

tekst | concept | spel: Florian Myjer
begeleiding: Ward Weemhoff
coproductie: De Warme Winkel en Frascati Producties

Knoop Geert Hautekiet [1968] een klamme theedoek om zijn Vlaamse hoofd. Zeg hem van Antwerpen naar Boulevard te lopen. Lukt hem blind! Al sinds 2004 weet deze fameuze rasverteller en zanger zich welkom. Zijn eigen lievelingsvertelling is Palm!: een hilarisch verhaal over een zondagmorgenontbijt bij boer Mathias en zijn kroostrijke gezin. Schuif aan bij hun rijkelijk gevulde tafel en geniet van de vlezige Antwerpse taal. Herbeleef op een unieke manier de dag die later de geschiedenis in zou gaan als Palmzondag.

Eerder ontregelden Hautekiet en Compagnie KAiET! Theaterfestival Boulevard met onder meer de muziektheaterspektakels Gotf!, Tour de Force en De Vieze Veroltjes.

De Standaard: “Een mooi en onwaarschijnlijk waanzinnig grappig verhaal!”

Deze voorstelling speelt op verschillende momenten vanaf 15.00u. De speeltijden worden gecommuniceerd aan de ingang van het tentje, waar ook kaartjes gekocht kunnen worden voor de voorstellingen van dezelfde dag. 
 

tekst en spel: Geert Hautekiet

Hiphop-choreograaf Alida Dors [1977] ging de uitdaging aan om haar interpretatie te geven van de legendarische dansvoorstelling Bronsttijd [1996]. Indertijd maakte Danstheater AYA naam met deze choreografie van Wies Bloemen.

Bronsttijd gaat over seksuele ontwikkeling en verliefdheid inclusief alle extreme en clashende gevoelens. Ze horen onvermijdelijk bij groeien – van puber naar volwassene. Enerzijds vlinders in je buik en genot. Anderzijds verwarring en het conflict met je onzekerheid.

Alida Dors maakte een zinderend duet, waarin de dansers Rosanne Bakker en Jason Winter met hun eigen tegenstrijdige gevoelens duelleren. Intens in het kwadraat, deze rake dansvoorstelling.

Dans Magazine: “De dansers weten zich geen raad met de hunkering naar elkaar, waardoor de spanning van het toneel af spat […] Authentiek, pakkend, ontroerend en soms aandoenlijk. Met veel humor gebracht.”

Deze voorstelling speelt op verschillende momenten vanaf 15.00u. De speeltijden worden gecommuniceerd aan de ingang van het tentje, waar ook kaartjes gekocht kunnen worden voor de voorstellingen van dezelfde dag. 
 

naar een idee van Wies Bloemen
choreografie: Alida Dors
dans: Rosanne Bakker en Jason Winter

Stand-up comedian en zangeres Nina de la Parra [1987] heeft een Surinaamse vader [Pim] en Nederlandse moeder [Djoeke]. Ze oogt als een bakra ofwel kaaskop, maar haar Surinaamse avonturen zijn pittiger dan Madame Jeanette-pepers.

Uit haar comedy-concert Thou shalt love thy self destilleerde ze voor Boulevard twee programma’s. Gods wegen gaat over haar christelijke klasje in Paramaribo, de slechtste jodengrappen, de dwingende correctheid van Duitsers en haar ervaringen in Surinaamse one hour-hotels. Vaginabrain is voornamelijk Engelstalige vuilbekkerij over de seksuele dubbele moraal in West-Europa en belevenissen op een organische zen-boerderij. Nina, winnares van de Sylvia Kristel Award 2016, wisselt haar vileine verhalen met Engelstalige songs af. Plus: Duitse hipster-huisband!

Deze voorstelling speelt op verschillende momenten vanaf 15.00u. De speeltijden worden gecommuniceerd aan de ingang van het tentje, waar ook kaartjes gekocht kunnen worden voor de voorstellingen van dezelfde dag. 
 

teksten | composities | toetsen | zang: Nina de la Parra
contrabas | background | vocals: Moritz Götzen
gitaar | synthesizer | background vocals: Tim Bücher
coach: Titus Muizelaar

Hij zit in een morsige kleedkamer. Zelf is hij al even versleten. Troost zoekt hij in het glas – van de kaptafelspiegel en de fles. Maar bij elke slok herkent hij zichzelf minder. Hij is variété-artiest. Voor zinsbegoocheling gaat hij niet op de loop. Maar de tijd heeft aan zijn stoelpoten gezaagd. Zijn onzekerheid groeit. Bovendien hapert zijn geheugen. Langzaam verliest hij de greep op de werkelijkheid.

Het woordloze AF gaat over de angst om op te komen en af te gaan. Een hilarische en ingenieuze theatervoorstelling, die recht doet aan een oude wijsheid: alles heeft twee kanten. Voor oud en jong, vanaf zes jaar.

Deze voorstelling speelt op verschillende momenten vanaf 15.00u. De speeltijden worden gecommuniceerd aan de ingang van het tentje, waar ook kaartjes gekocht kunnen worden voor de voorstellingen van dezelfde dag. 

regie | concept: Vincent de Rooij, Daan Mathot
spel: Daan Mathot, Vincent de Rooij, Roel Goudsmit

Afscheid nemen. Je thuis, familie en vrienden de rug toekeren. Omdat het onveilig is, moet je vluchten. Dragen de generaties na jou zo’n verleden nog met zich mee? Drie jonge Nederlandse vrouwen, met voorouders uit verschillende windstreken, nemen goodbye-muziek van Tom Waits onder handen. Zijn nummers verweven ze met hun familieverhalen. Hold On is een muziektheatervoorstelling over vrouwen, afscheid en verlies – hier en voorbij de horizon.

Deze voorstelling speelt op verschillende momenten vanaf 15.00u. De speeltijden worden gecommuniceerd aan de ingang van het tentje, waar ook kaartjes gekocht kunnen worden voor de voorstellingen van dezelfde dag. 

muziek | zang | spel: Esther Lindenbergh, Ruth Sahertian en Aarti Prins
regie: Sytske van der Ster
tekst: Jade Olieberg

Shake Shake Shake: first edition van het Utrechtse gezelschap De Dansers is een feestje voor wildebrassen van lijf en geest. Langzaam ontspoort een opzwepend live concert in een sterk fysieke dansvoorstelling. Uitbundig? Te eufemistische woordkeuze: de dansers bieden acrobatisch partnerwerk, vliegen over instrumenten, wijken niet voor wanden. Zo is Shake Shake Shake: first edition een sublieme en gesublimeerde vorm van apekooien: instinctief, energiek, niet voor watjes.

Deze voorstelling speelt op verschillende momenten vanaf 15.00u. De speeltijden worden gecommuniceerd aan de ingang van het tentje, waar ook kaartjes gekocht kunnen worden voor de voorstellingen van dezelfde dag. 

concept: Guy Corneille en Josephine van Rheenen
choreografie: Josephine van Rheenen
dans | muziek: Ruben van Asselt, Guy Corneille, Yoko Ono Haveman, Marie Khatib-Shahidi, Wannes De Porre, Hans Vermunt

Papa Was A Rolling Stone is een theatraal concert rondom de gelijknamige klassieker van The Temptations. In deze muzikale roadtrip wisselen tekst en muziek elkaar af en spelen mensen en herinneringen haasje-over. Een zoektocht van een dochter naar een vader die nooit ging zwerven. Dorien van Gent studeerde in 2015 af aan de Amsterdamse Toneelschool & Kleinkunstacademie. Op het ITs Festival dat jaar won ze met haar voorstelling Brieven aan Wolf zowel de Parade Parel als de Publieksprijs.

Deze voorstelling speelt op verschillende momenten vanaf 15.00u. De speeltijden worden gecommuniceerd aan de ingang van het tentje, waar ook kaartjes gekocht kunnen worden voor de voorstellingen van dezelfde dag. 
 

tekst | concept | spel: Dorien van Gent
muziek: Milan Breukers, Frank van Kasteren, Ivo Schot, Dorien van Gent

Is Grote Beer een sterrenbeeld, XL-honingzoeker of een aan rafels gesabbelde knuffel? Al vanaf de wieg raakt Miet Warlop [1978] iebelig van zulke concrete vragen. Ook aan keilboutige zekerheden heeft ze het land. Liever laat deze Vlaamse theatermaker en beeldend kunstenaar onze waarnemingen wankelen. Internationaal wordt ze bejubeld om haar visuele originaliteit, eigenzinnige dramaturgie en absurde humor.

Big Bears Cry Too biedt zwevende objecten, een waanzinnig spannende landing en kleurrijke explosies. Een visueel feest, dankzij de melkwegstelselgrote verbeeldingskracht van Miet. Onder ons: de programmeurs van Boulevard zijn al jaren stiekem verslingerd aan haar werk. Nu eindelijk hier te zien.

De Morgen ****: “Je ziet het op de gezichten van de volwassenen: “hoe krijgen we dit ooit uitgelegd? Net in die onbevreesde uitdaging schuilt het lef waarvan deze jeugdvoorstelling getuigt.”
De Theaterkrant ***: "Maf, absurd, ongerijmd zoals we de afgelopen vijftien jaar van haar gewoon zijn. Vaak uitvergroot onlogisch, om net de zogenaamde logica van de wereld aan de kaak te stellen."

Nederlandse première

Deze voorstelling is niet toegankelijk voor kinderen onder de 6 jaar | stevige licht- en geluidseffecten

concept | regie: Miet Warlop
performer: Christian Bakalov
coproductie: Vooruit Gent, Gessnerallee, TJHP Centre Dramatique National Strasbourg, AUAWIRLEBEN Theaterfestival Bern

Deze voorstelling is voordelig in combinatie te boeken met NTGent | Milo Rau – Compassie. De geschiedenis van het machinegeweer voor vrijdag 3 augustus. Selecteer één van deze twee voorstellingen en de optie combiticket wordt aangeboden.

Lees hier de recensie van Robbe (12 jaar)! 

In Spanje is een cantina een plek bij het station, waar je snel iets eet, drinkt, het nieuws becommentarieert en je baas vervloekt. In Italië is het een koude kelder waar je papillenplezier bewaart en wijn laat rijpen. In Nederland is een kantine een vaak kille ruimte met lange tafels en lauwe kroketten. In Mexico? Een lokaal met plastic stoelen, kleurige muren, verbleekte parasols. Waar je dronken wordt, stevige gesprekken voert en als het nodig is in een gevecht belandt.

Cantina van het Antwerpse theatergezelschap Laika is dat alles samen. Een plek waar acteurs en zangers je in vervoering brengen. Waar ze sudderende verlangens, peperrode geheimen en ongezouten waarheden opdienen. Bovenal een plek waar je verrassend eten krijgt voorgeschoteld. Honger? Laika stilt met zintuiglijk, beeldend en lichtvoetig theater. Share the canned dreams & good food!

Theaterkrant ****: “Kneed de dromen, warm ze op’, opdat de focaccia weer gebakken en de chachacha weer gedanst kan worden.”

Nederlandse première

van en met: Abigail Abraham, Peter De Bie, Marjan De Schutter, Marlies Jacques, Leentje Kerremans, Alain Rinckhout, Jo Roets, Pieter Smet, Michiel Soete, Rik Van Gysegem, Anton Van Haver, Michiel Van Opstal, Mieke Versyp en zeven Bosschenaren
coproductie: Valletta 2018, Culturele Hoofdstad van Europa

Voorstelling in het kader van Den Bosch Celebrates Food
Mede mogelijk gemaakt door ondersteuning van de Algemene Afvaardiging van de Vlaamse Regering in Nederland

Deze voorstelling is voordelig in combinatie te boeken met Julie Cafmeyer – Is this porn? No, this is love. voor donderdag 2 augustus. Selecteer één van deze twee voorstellingen en de optie combiticket wordt aangeboden.

In 2015 eindigde de binnenvaart op de Zuid-Willemsvaart in ’s-Hertogenbosch. Gelukkig zorgen kunstenaars ervoor dat de drie brugwachtershuisjes kolken van creativiteit. Bij Sluis 0 maken Stan Gonera en Floor Snels Radio Brugwachter. Elke festivaldag voeren ze van 18.00 tot 20.00 uur livegesprekken met theatermakers, waterkenners en publiek. De Brugwachtersborrel – elke dag vanaf 17.00 – zorgt voor extra vochtigheid. Aanmonsteren!

Het radio programma is dagelijks als podcast terug te luisteren! Heb je een stukje of uitzending gemist? Luister hier terug.

radiomakers: Stan Gonera en Floor Snels
cultuurredactie: Maartje Vos-Swinkels
productie: Imke van Dillen
dagelijks nieuwe podcast via www.radiobrugwachter.nl

De samenleving leunt op feiten, selfies en statistieken. Maar ook op alternative facts, post-truth en gaslighting. Welke waarneming is betrouwbaar? Lastig. Er is gelukkig troost. Toneelschrijfster Anna van der Kruis verwelkomt je elke festivaldag tussen 18.00 en 22.00 uur in haar openluchtkamer. Daar voert ze een gesprek met je. Over wat je zag, hoorde, voelde en dacht bij voorstelling X of concert Y. Klopten je eerste indrukken? De tweede? What you see is what you guess, waarbij een gesprek met Anna onvermoede inzichten oplevert.

gesprek: Anna van der Kruis
geproduceerd door en ontwikkeld in samenwerking met Theaterfestival Boulevard

De opening vindt plaats om 19.00 uur op het festivalplein, donderdag 2 augustus, rondom onze nieuwste aanwinst: de Block Boxes van Theun Mosk. Er is muziek van Tutu Puoane en Tim Finoulst, en festivaldirecteur Viktorien van Hulst zal spreken, en er is straattheater van La Contrabande. Wees welkom!

Op het eerste gezicht lijkt PARKA, naar de tekst Kale Bomen Ruisen Niet van Magne van den Berg, nergens over te gaan. Een ontknoping of spanningsboog ontbreken. Toch doen kleine verwijzingen vermoeden dat het gesprek in deze tragikomedie van levensbelang is. Een zekerheid: in het verleden van de twee pratende vrouwen is het nodige gebeurd. Zo is Rie [Lotte de Krom] verlaten door ene Danny. “Maar dat is maar beter ook”, merkt Jos [Rebecca Schoolmeesters] op, “want anders had hij haar toch maar doodgeslagen.” En daar is Rie het wel mee eens. Een feest van gelijkgestemdheid waaronder confrontaties ritselen.

Beelden van drenkelingen op mediterrane stranden. Van slachtoffers in burgeroorlogen. Van ziektes in Centraal-Afrika. Ze zijn 24/7 aanwezig in onze tijdslijnen op Facebook, op tv en in de pers. De ene catastrofe krijgt een huilende smiley. Over de andere zappen we heen. Een derde blijft op ons netvlies gebrand en een vierde zet een hulpkonvooi in beweging.

Theatermaker Milo Rau [Bern, 1977] kijkt niet de andere kant op. Hij reisde naar brandhaarden in het Midden- Oosten en Congo. Daar sprak hij hulpverleners, geestelijken en oorlogsslachtoffers. In zijn indringende theatervoorstelling Compassie. De geschiedenis van het machinegeweer gidsen de actrices Els Dottermans [B] en Olga Mouak [F] het publiek naar de grenzen. Van landen. Van medeleven. Van ongemak.

Milo Rau, kersvers artistiek leider van NTGent, onthutste eerder met Five Easy Pieces, waarin zeven kinderen en een volwassene het leven van Marc Dutroux reconstrueren. In zijn actuele dubbelmonoloog Compassie. De geschiedenis van het machinegeweer bewijst Rau opnieuw dat hij mokers maakt. Daar slaat hij mee. Zachtjes. Zo liefdevol dat het pijn doet.

Nederlandse première | nieuwe bewerking van de productie die Milo Rau in 2016 voor Schaubühne Berlin maakte.

In het Nederlands en Frans gespeeld, met Nederlandse boventiteling.

Theaterkrant *** "Trauma’s nestelen zich in het lichaam en de zintuigen, Rau weet het maar al te goed en weet dat gegeven behendig te bespelen in tekst, sound en actie."
Trouw ***** "Compassie blijkt een betekenisloos begrip en schuld een ongrijpbaar monster. De geschiedenis van het machinegeweer is confronterend, soms lelijk en ongemakkelijk theater zonder antwoorden"
Volkskrant **** "Het levert een af en toe cynische, maar vooral ook erg wijze voorstelling op, die je gedachten verwart en op scherp zet. Met een prachtige Els Dottermans die haar rol bewonderenswaardig streng en afgemeten speelt, maar toch ook een zekere lichtheid toelaat."

regie: Milo Rau
spel: Els Dottermans en Olga Mouak

Deze voorstelling is voordelig in combinatie te boeken met hetpaleis | Miet Warlop – Big Bears Cry Too voor vrijdag 3 augustus. Selecteer één van deze twee voorstellingen en de optie combiticket wordt aangeboden.
 

Al veertig jaar becommentarieert Kamagurka – alias Luc Zeebroek [1956] – het menselijk tekort in ontregelende strips, cartoons en verhalen. Hij is niet alleen de geestelijk vader van de onverstoorbare Bert Vanderslagmulders en zijn hondje Bobje, maar ook de scenarioschrijver achter Cowboy Henk, de krankjorume strip van zijn West-Vlaamse zielsverwant Herr Seele.

In Voorbij de grenzen van de ernst speelt en leest Kamagurka oud en nieuw materiaal. De gemeenschappelijkheid: absurdisme, scheermesjeshumor en slapstick. Bovenal zoekt Kama stevige interactie met het publiek: improvisatie! Is Kamagurka nog springlevend? Ja. In de vorige eeuw snikte hij “Het is de pijn van het zijn, waarin ik verdwijn,” maar drie pallets Kleenex later is hij nog alive and kicking asses.

De voorstelling sluit aan bij de overzichtstentoonstelling van Kamagurka in het Noordbrabants Museum – van 28 juli t/m 28 oktober 2018.

NRC: "Kamagurka’s humor is tegendraads en rebels. In zijn kunst speelt hij met het verwerpelijke, niet per se omdat hij hier plezier uit haalt, maar omdat het erbij hoort."

concept en spel: Kamagurka

Al veertig jaar becommentarieert Kamagurka – alias Luc Zeebroek [1956] – het menselijk tekort in ontregelende strips, cartoons en verhalen. Hij is niet alleen de geestelijk vader van de onverstoorbare Bert Vanderslagmulders en zijn hondje Bobje, maar ook de scenarioschrijver achter Cowboy Henk, de krankjorume strip van zijn West-Vlaamse zielsverwant Herr Seele.

In Voorbij de grenzen van de ernst speelt en leest Kamagurka oud en nieuw materiaal. De gemeenschappelijkheid: absurdisme, scheermesjeshumor en slapstick. Bovenal zoekt Kama stevige interactie met het publiek: improvisatie! Is Kamagurka nog springlevend? Ja. In de vorige eeuw snikte hij “Het is de pijn van het zijn, waarin ik verdwijn,” maar drie pallets Kleenex later is hij nog alive and kicking asses.

De voorstelling sluit aan bij de overzichtstentoonstelling van Kamagurka in het Noordbrabants Museum – van 28 juli t/m 28 oktober 2018.

concept en spel: Kamagurka

Indien je gebruik maakt van de gebarentolk, geef je komst dan even aan via: toegankelijkheid@festivalboulevard.nl 
Dan reserveren we een plek voor je.

Tot voor kort lag de diepste afgrond ter wereld in Kroatië: 506 meter loodrecht naar beneden. Maar het ravijn in deze theaterdialoog maakt een tikje duizeliger. Aan de rand ervan staan twee geliefden. Zij aan de ene kant, hij aan de andere. Geen brug te bekennen.

Na De Therapie en Bombastische Liefdesverklaring, buigt theatermaker Julie Cafmeyer [1987] zich opnieuw over de peilloosheid van de liefde. In Is this porn? No, this is love neemt ze elke avond plaats op de sofa. Naast haar telkens een andere mannelijke tegenspeler, met wie ze het verzanden van hun ooit onstuimige relatie bespreekt. Een voorstelling vol wrange humor, duistere lichtheid en vermakelijke tragiek.

concept | spel: Julie Cafmeyer
dans: Timo Sterkcx, Chloé Geers, Valentine Galeyn, Jade Derudder
coproductie: CAMPO, De Brakke Grond & Toneelschuur Producties

Deze voorstelling is voordelig in combinatie te boeken met Laika – Cantina voor donderdag 2 augustus. Selecteer één van deze twee voorstellingen en de optie combiticket wordt aangeboden.

Naast de afstudeervoorstellingen zijn er dagelijks om 20.30 uur korte presentaties te zien van de opleidingen (klassiek)muziektheater, dans, muziekeducatie, theater en Master of Music op de zolder van Muzerije.

Liesanne van Dongen | 2 aug 20.30u
Annabel van Casteren | 3 aug 20.30u
Santiago Basante Arias | 4 aug 20.30u
Jop Schellekens en Reggy van Bakel | 5 aug 20.30u
Emily La Haye | 6 aug 20.30u
Svenja Gabler | 7 aug 20.30u
Marlies Bloemen | 8 aug 20.30u | 9 aug 20.30u
Robin en Dylan | 10 aug 20.30u
Santiago Basante Arias | 11 aug 20.30u

Expositie

Wees ook welkom op de doorlopende expositie van de opleidingen Academie voor Beeldende Vorming en ArtCoDe.
Rob Smulders, Janneke Verhoeven, Jolijn van den Heuvel, Matthias Gigengack, Marinus Dekkers | do 2 t/m za 11 aug | Muzerije

In de danssolo Siberia – een choreografie van Maria Sartzetaki – onderzoekt Suzan Stouthart het bevroren niemandsland waarin haar lichaam gevangen zit. Aan de ene kant lokken innerlijke droomwerelden, aan de andere kant wacht de scherpte van het hier en nu. Zo zit ze klem in haar eigen Siberië. Eenzaam of deelbaar? Dat laatste, hoopt ze. Sartzetaki en Stouthart nodigen uit tot gezamenlijkheid, met gebruikmaking van fysieke uitersten, geluiden die van ver komen en een zaklamp. Een autonoom project dat op verschillende planeten kan landen.

Onaangekondigd stapte een jonge countryzanger-met-gitaar tijdens Boulevard 2015 op een kratje. Bedwelmende zang, katzwijmpubliek. Het was Pete Buys, vakantieganger uit Chicago. Leve de traditie: elke avond geeft een andere singersongwriter om 22.00 uur een [gratis] intiem concert onder de kastanjebomen vlakbij bij restaurant LOF.

Eigen volk laatst: in het Josephkwartier sluiten we de dag af met een hausgemacht sterrenconcert. Theatermakers, muzikanten, technici en medewerkers die op Boulevard 2018 werken, laten van zich horen. Vanaf 23.00 uur zingen, spelen en verbazen deze eigen helden en heldinnen op de binnenplaats. Gratis.

Catchy and very danceable is Komodo uit Utrecht. Psychedelische rock-’n-roll met invloeden van woestijnblues, surfrock, 60’s pop, hiphop, rumba en Indiase raga. Ook Komodo: niet-westerse ritmes. Gaan met die varaan.

Van vrijdag 3 tot en met zondag 12 augustus lezen de twee prachtige acteurs van Nederland – Marlies Heuer [1952] en Roeland Fernhout [1972] – uit proza en poëzie voor. Het gaat om literaire teksten die de inspiratiebron van kunstenaars op Boulevard 2018 zijn.

Tijdens elke sessie hoor je van 13.30-14.00 uur de voorkeur van een andere regisseur of choreograaf. Het lievelingsboek van de Zwitserse theatermaker Milo Rau. Het gedicht dat zijn Vlaamse collega Benjamin Verdonck uit het hoofd kan voordragen. Of de favoriete novelle van Boukje Schweigman. Vrij toegankelijk! Bestel een lunch als je wil, schuif aan en luister.

Van 3 tot en met 7 augustus is Roeland Fernhout er, van 8 tot en met 12 augustus Marlies Heuer.

in samenwerking met boekhandel Adr. Heinen

Zes acrobaten spelen met wat er om hen heen beschikbaar is. Het verbazingwekkende Bal Trap laat zien hoe individuen met uiteenlopende persoonlijkheden een onverwoestbaar team kunnen zijn.

Locatie: Festivalplein | vlonder

Theater en design op je bord!

We hebben ons zomerservies uit de kast gehaald, om Den Bosch Celebrates Food 2018 te vieren. Zin in ons Food-arrangement? Onweerstaanbaar theater en design voor ogen, oren en mond. 

CELEBRATING FOOD! is een smakelijk Boulevard-arrangement dat theater, eten en drinken verenigt. Je kunt het beleven op do 2 t/m zo 12 aug met uitzondering van di 7 aug. In kort bestek:

14.30u Ontvangst in de foyer van Theater aan de Parade en koffie/thee met Boulevard-petitfour op het festivalplein
15.30u Bezoek aan tentoonstelling Food is fictie in Design Museum Den Bosch (v/h Stedelijk Museum)
16.30u Hapje en drankje op het festivalplein
17.30u Met pendelbus naar locatie
18.00u Bezoek aan culinaire muziektheater-revue Cantina van Laika (B), een hilarische ode aan wereldwijde kantines. Inclusief lichte, onorthodoxe maaltijd. 
19.45u Met pendelbus naar het festivalplein + verfrissende lekkernij 
20.45u Bezoek aan De Slacht Sessies, rauw en licht-absurdistisch tentjestheater over mannenvlees. De hakblokmeesters Schippers & Crins (NL) bieden charcuterie in samenspel met cateringbedrijf De Lekkere Man. 
21.15u Drankje
22.00u Einde programma - maar blijf vooral 

Prijs €79 (alles inclusief)

In 2009 schiep choreograaf en visual artist Dario Tortorelli [1977] de mysterieuze Romeo Heart. Inspiratie vond hij in de ambient music van Polmo Polpo, een schuilnaam van de Canadese musicus Sandro Perri. Negen jaar later brandt een vraag op lippen: hoe is het met Romeo Heart, het donkere karakter dat lichtduetten danste?

In TRANSMOTION, met de ondertitel Post studies for Romeo Heart, daagt Dario Tortorelli zijn schepping uit om rekenschap af te leggen. Hypnotisch, repetitief, poëtisch. De muziek is van Thierry Castel, toetsenist van onder meer Conny Janssen Danst.

concept | dans: Dario Tortorelli
muziek: Thierry Castel

Maak je eigen zelf gesneden stempel. En ga aan de slag met diverse kleurtjes inkt. Maak de prachtigste afdrukken, van jouw indrukken. Het Inkt Atelier begeleidt en heeft slimme tips en trucs. De stempel neem je mee naar huis, evenals je werk. Bovendien mag je een spoor van afdrukken achterlaten op het grote papier in het Josephkwartier. Voor iedereen, maar vanaf 6 jaar kun je je eigen stempel maken.

Circusartieste Clara Cortes en danseres Martina Gunkel bewegen zich binnen een metalen structuur. In het licht-absurdistische It is there. Around the corner spelen het publiek, een radio en een waterkoker een voorname rol.

De dood verdient onze aandacht – niet onze angst. Dat standpunt van Lotte van den Berg [1975] ademt moed. In Dying Together onderzoekt ze vragen over gezamenlijk sterven en intimiteit. Dat doet ze niet moederziel alleen, maar met het publiek. Onderzoeksstof genoeg, leert de wereld. Een zelfmoordaanslag op straat, een uitbraak van vogelgriep, maar ook de aanslag op de MH17 of de bejaarde geliefden die elkaar kalm naar hun einde vergezellen.

Aan de hand van zulke hedendaagse situaties nodigt Lotte van den Berg je uit om deel te nemen aan een fysiek uitgevoerde gedachtenoefening. De betrokkenen, de stervenden, maar ook de nabestaanden, omstanders en toekijkers: allen komen in wisselende constellaties ten opzichte van elkaar te staan.

Dying Together gaat in oktober in Rotterdam in première. Deze zomer kunnen festivalbezoekers in ’s-Hertogenbosch getuige van een preview zijn. Op eerdere Boulevard-edities maakte Lotte tongen los met Building Conversation, waarin ze gesprekstechnieken onderzocht.

Engelstalige voorstelling, geen zitplaatsen beschikbaar.

regie | performance | concept: Lotte van den Berg
regie-assistent: Salome Mooij
performance: Gerindo Kamid Kartadinata, Justyna Wielgus, Matteo Bifulco, Lukas von der Lühe
compositie: Polly Lapkovskaya
lichtontwerp: Vinny Jones
scenografie: Breg Horemans
dramaturgie: Tobias Staab
performance | concept: Floor van Leeuwen
productie: Third Space
coproductie: Theater Rotterdam, Schauspielhaus Bochum, Festival BLVRD, Vooruit, BUDA, SoAP, BIT Teatergarasjen, Nanterre-Amandiers 
Mede mogelijk gemaakt door Fonds Podiumkunsten, Amsterdams Fonds voor de Kunst, VSBFonds, Ammodo Fonds en Fonds21. 

In de theatervoorstelling Niet Meer Zonder Jou vocht Nazmiye Oral [1969] liefdevol met haar moeder. Zij, de actrice en scherpe columniste, op hoge hakken. Haar moeder, de gelovige vrouw uit Hengelo, met hoofddoek. Hun twist ging over seksualiteit, familie en schaamte. Nazmiye bewees dat kunst, samenleving en actualiteit onverbrekelijk met elkaar verbonden zijn. Dat is waar ook het Gesprek van de dag om draait. Elke dag voert Nazmiye Oral in het Josephkwartier een levendig gesprek, waarin de verbondenheid tussen festival en maatschappij onmiskenbaar is. Ze ontvangt makers, experts en festivalbezoekers. Nazmiye breekt ijs, vraagt warmhartig. Bovendien vraagt ze door en nodigt ze publiek uit om hardop mee te denken. Zo ontstaat een open gesprek, waarin Nazmiye de klassieke tweedeling geïnterviewden/toeschouwers fijnzinnig opheft. 

interviews | gesprek: Nazmiye Oral

Danser en choreograaf Daniel Mariblanca maakte op Boulevard 2017 grote indruk met zijn compromisloze solo WOMAN, waarin hij het mannelijke en vrouwelijke in zichzelf liet vervloeien. Al enkele jaren speurt Daniel, die transman is, naar lichamen waarbij de relatie tussen gender en sekse niet zo vanzelfsprekend is. Het verschil kort en simpel geformuleerd: sekse gaat over biologie, gender gaat over hoe je je voelt en uit.

In Noorwegen, Zweden, Spanje, Denemarken en Italië vond Daniel 71 transgenders. 71BODIES 1DANCE is een veelkantig project – dans, film, fotografie – dat op hun persoonlijke verhalen en ervaringen is geïnspireerd. Poëtisch, [onder]zoekend, sociaal en politiek belangrijk. In oktober is de première in Bergen, bij OktoberDans Festival; nu al op Boulevard. [nagesprek na iedere voorstelling]

concept | choreografie | performance: Daniel Mariblanca
video: Ursula Kaufmann
fotografie: Mar C Llop
muziek: Miriam Casal
artistieke assistentie: Amanda Billberg
producent en tourmanager: Camilla Svingen
coproductie: NorrlandsOperan Sweden, Carte Blanche Norway, Bit-Teatergarasjen Norway en BORA BORA Danmark
financiële support: Art Council Norway, Norwegian Arts Abroad (NAA), Fund for Sound and Picture
Er is een nagesprek bij de voorstelling op vrijdag 3 t/m zondag 5 aug om 17.15 en 20.00 met Daniel Mariblanca. 

Zintuigen op scherp. Want The Way You Sound Tonight is een hallucinante dansperformance waarin alles cirkelt, trekt en weerkaatst. De vijf performers tollen, net zoals alle geluiden en hun trillingen. Bovendien ontdekt het publiek de veelkantigheid van de echo.

De eigenzinnige choregraaf Arno Schuitemaker haalde inspiratie uit Metamorphes III, waarin Ovidius de belevenissen van de praatzieke nimf Echo optekende. The Way You Sound Tonight lijkt zich in een akoestische balzaal af te spelen, wat de magie versterkt. Afstand en nabijheid wisselen vliegensvlug stuivertje. Dimensie en geluid spelen tikkertje met ogen en oren. Voortdurend is grilligheid de baas, wat voelbare contrasten oplevert. Zo rekt Arno Schuitemaker de gewaarwording van de theaterzaal stevig op. Eerder al was hij op Theaterfestival Boulevard te zien. Met deze energieke voorstelling, zet hij de stap naar het grote toneel.

De première is op Holland Festival 2018, waar extra speelbeurten moesten worden bijgeboekt. Daarna heeft Boulevard de eer, voordat de internationale tournee begint.

'Het is Schuitemaker buitengewoon goed gelukt om het in de Nederlandse dans decennia lang zo dominante, louter visueel-esthetisch ingezette lichaam, te vervangen door een voelende, resonerende inzet van dansers.​'
- Fransien van der Putt, Cultureel Persbureau

NRC ***: "Een boeiend onderzoek naar beweging, tijd, ruimte, licht en geluid."
Theaterkrant ***: "Schuitemaker verfijnt zijn onderzoek en laat het ons ondervinden terwijl hij een relatie legt met de dans in clubs.​"

choreografie: Arno Schuitemaker
muziekcompositie: Aart Strootman
coproductie: SHARP | ArnoSchuitemaker, Holland Festival, Théâtre National de Chaillot, DansBrabant en Le Pacifique Centrede Développement Chorégraphique National Grenoble

Arno Schuitemaker is op zondag 5 augustus aanwezig bij Gesprek van de dag.

Deze voorstelling is voordelig in combinatie te boeken met Siamese Cie | Koen Augustijnen & Rosalba Torres Guerrero – (B) voor zondag 5 augustus. Selecteer één van deze twee voorstellingen en de optie combiticket wordt aangeboden. 

Ze knakken hun vingers, trekken bokshandschoenen aan. De zwakte van de tegenstander ruiken ze al. Dan klinkt de bel. Het publiek glundert: dierlijke strijd wil het zien. Maar de boksring biedt ook zachtheid. Erotische duetten, wapperende handdoekjes in de coulissen, een levende piëta. In het energieke [B] vervloeit de culturele clash tussen drie boksers en zeven hedendaagse dansers tot één fascinerende bewegingstaal: die van overlevers. Voormalig C de la B-choreograaf Koen Augustijnen [1967] en Rosalba Torres Guerrero [1974] delen verbluffende uppercuts uit: op-leven-en-dood-dans, slapstickscènes, fabelachtige videoprojecties en sterke muziek – van klassiek en live human beatboxing tot Eye Of The Tiger. Willen we meer [B]? Meer? Okay. There you go, knock out.

Nederlandse première

concept | choreografie: Koen Augustijnen Rosalba Torres Guerrero
dansers | boksers: Arturo Franc Vargas, Giulia Piana, Tayeb Benamara, Sophia Rodriguez, Karim Kalonji, Mohammed Smahneh, Yipoon Chiem, Alka Matewa, Samuel Koussedoh en Sinan Durmaz
coproductie: Charleroi Danse, Les Théâtres de la Ville de Luxembourg, Théâtre La Vilette Paris, La Comédie de Clermont-Ferrand, La Rose des Vents Villeneuve d’Ascq, Le Manège Maubeuge, Victoria Deluxe Gent, Torino Danza, Kunstencentrum Vooruit, De Grote Post Oostende, A.M. Qattan Foundation, Action Zoo Humain

Siamese Cie / Koen Augustijnen / Rosalba Torres Guero zijn op zaterdag 4 augustus aanwezig bij Gesprek van de dag.

Deze voorstelling is voordelig in combinatie te boeken met Arno Schuitemaker – The Way You Sound Tonight voor zondag 5 augustus. Selecteer één van deze twee voorstellingen en de optie combiticket wordt aangeboden. 

Familiegeluk op zaterdagavond. Pyjama aan, Nibbits aan elke vinger, explosies van kleuren en glitter op tv. Welkom in de jaren zeventig, waarin kneuterige talkshows grondstof voor het maandagochtendgesprek op werk of school boden.

Theatermaker Suze Milius [1986], die een fascinatie voor melancholie heeft, verenigt in TALK SHOW emo-gesprekken met gasten, maffe dansjes, doldwaze vormgeving en live geknutselde tunes.

Suze, die ooit antropologie studeerde, onderzoekt vooral menselijk gedrag. TALK SHOW laat zien hoe we – in onze eeuwige strijd met de tijd – proberen om aan alles waarde toe te kennen. Daarnaast is TALK SHOW een ode aan de levens die je had kunnen leiden. Absurde humor en gestileerde esthetiek, onder de vlag van Het Zuidelijk Toneel.

Theaterkrant: “Een feestje voor het oog.” ***

concept | regie: Suze Milius
tekstbijdragen: Magne van den Berg
spel: Janneke Remmers, Nora Ramakers, Stefan Jakiela, Lisa Verbelen, Kasper Vandenberghe
muziek: Hendrik Lasure

Ze flirt met flair, steekt je sigaret aan, vult tijdig je glas. “Welkom in de Kyabakura bar”, zegt ze. Met jou voert ze een intelligent gesprekje. Alle stress van deze werkdag glijdt van je af. Ze streelt je arm, je ego, je mannelijkheid. Je bent klaar om verliefd te worden. Maar wat deze kyabajõ achter haar façade verbergt, weet je niet. Nog niet.

Deze beeldende performance wekt de schijn van louche luchtigheid. Tegelijkertijd verleidt de Japans-Koreaanse performer Jija Sohn [Kyoto, 1982] haar publiek in een spel van onderdrukking, macht en bevrijding. Van 2005 tot 2008 werkte ze zelf als kyabajo in een bar in Tokyo.

Theaterkrant over haar vorige productie Geisha’s Miracle: “De maskers gaan af.” ****
Theaterkrant ***: "Knap hoe de zeven dansers een perfecte combinatie vormen van individualiteit en samenspel. Soms laten ze zich aanvuren door acrobatische toeren, niet alleen spectaculair maar ook elegant en vloeiend."

concept | performance: Jija Sohn
productie: Dansmakers Amsterdam
coproductie: Podium Bloos, Theaterfestival Boulevard en DansBrabant via PLAN Talentontwikkeling Brabant
Er is een nagesprek bij de voorstelling op 4 aug om 21.30 met Jija Sohn. 

Deze voorstelling is voordelig in combinatie te boeken met Johan Simons | Elsie de Brauw | Erwin Mortier – Verboden gebied: Vrouw in Niemandsland voor zaterdag 4 augustus. Selecteer één van deze twee voorstellingen en de optie combiticket wordt aangeboden.

Onaangekondigd stapte een jonge countryzanger-met-gitaar tijdens Boulevard 2015 op een kratje. Bedwelmende zang, katzwijmpubliek. Het was Pete Buys, vakantieganger uit Chicago. Leve de traditie: elke avond geeft een andere singersongwriter om 22.00 uur een [gratis] intiem concert onder de kastanjebomen vlakbij bij restaurant LOF.

Zin om NOS-verslaggever Martijn van der Zande beeldvullend te zien? Dat kan. Op vier late nights viert de Bosschenaar het eerste lustrum van zijn TLKSHW. Acteurs, muzikanten en andere spraakmakers zijn te gast. Wat hen verbindt, is Boulevard. Bekende tafeldames of -heren steunen Martijns kruisverhoren. Voor extra woordpeper zorgen de columnisten. Flunknarf sluit elke TLKSHW af met een actuele rap.

Gasten deze editie:
3 aug. Ghislaine Plag, muziek van Tim Knol, live column Lucas de Waard
4 aug. Mieke van der Weij, muziek van Ramon Chartrer, live column Bart Gotink
10 aug. Roos Moggré, muziek van Roos Blufpand, live column Teddy Tops
11 aug. Frits Spits, muziek van Eva Willems, live column Mijke Pol

presentatie: Martijn van der Zande
 

Frans rockabilly trio dat een extra inboedelverzekering rechtvaardigt: het tentdak eraf, dankzij hits van Eddie Cochran, Gene Vincent en Buddy Holly en neo rockabilly-bands zoals The Stray Cats.

Tot de nok zat de circustent vol. Trapezewerkers, leeuwentemmers en messenwerpers die de dood verachtten, kregen ovaties. Maar de clown was de ster. Nu zit het circus nog enkel in het bloed van de spelers. Hun oude familietradities proberen ze in ere te houden.

Zijn ouders zijn gescheiden. Woest maakt hem dat. Gebalde vuisten, vergeefs tot tien tellen, rode kop. Dan volgt de uitbarsting. Erger dan Loppersum. De scheiding laat ook de dansvloer splijten. Eén helft is geel, de andere blauw. Zelfs de inboedel kiest partij. Moeder verschanst zich achter alle gele meubels, vader achter alle blauwe. IKEA-geluk als barricade.

En hij? Onder zijn woede schuilt een dieper verlangen: alles laten zijn zoals het was. Met zijn energieke, virtuoze en acrobatische dans moet dat lukken, hoopt hij.

Woest is een originele dansvoorstelling over drama’s en driftkikkers. De hoofdrollen: vijf uitmuntende dansers, een verstopkast en een opmerkelijk groen T-shirt.

Dans Magazine: “Briljant vormgegeven [ook muzikaal!] hedendaagse dansvoorstelling.”
Theaterkrant ****: "Een moderne dansvoorstelling voor kleuters over ruziënde en gescheiden ouders. Zonder zoetsappig einde, maar vanaf de eerste seconde voor elke leeftijd herkenbaar én daarbij vaak ook nog ongemeen grappig."

choreografie: Stefan Ernst
dans: Patrizio Buci, Amy Greene, Lea Giamattei, Luis R. Pedraza Cédron, Pedro Ricardo Henry

In het wonderschone duet VEN van La Macana uit Galicië dagen twee lichamen elkaar uit op de intense muziek van Einstürzende Neubauten. VEN is een levende videoclip. Rewind! Play again!

Vijfentwintig voet is ruim zeven en een halve meter. Op die afstand [of verder] communiceren mensen hoofdzakelijk als kijkers en artiesten. Helder en veilig gecodeerd. Maar dat verandert op slag wanneer je met een mannelijke en een vrouwelijke performer een vierkant van slechts 25 ft2 deelt. In dat gebiedje betreedt iedereen – vrijwillig of niet – elkaars sociale ruimte. Vanaf daar wordt de reis nog enerverender: de persoonlijke en intieme ruimte zijn de gebieden waar de meest gewelddadige en intieme fysieke interacties plaatsvinden.

Het interactieve 25Feet is een kale maar rake dansvoorstelling over fysieke nabijheid en de dynamiek tussen geweld en intimiteit. De performers van The100Hands zijn Nederlands/Sloveens.

Theaterkrant: “Knuffelen met vreemden, zonder dat je denkt: iiiieeeewww. The100Hands krijgt het voor elkaar.” ****

concept en uitvoering: Jasper Džuki Jelen, Mojra Vogelnik-Škerlj
performance: Jade van den Hout, Jasper Džuki Jelen
artistiek advies: Moos van den Broek
coproductie: DansBrabant
voorstelling in het kader van PLAN Talentontwikkeling Brabant

“Misschien ben jij wel zo goed in jezelf vervelen dat je jezelf er nooit mee verveelt… Je kunt nog zoveel klokken of kalenders hebben om de tijd te meten, maar dat wil weinig zeggen. Een uur kan wel een eeuwigheid lijken. Of juist als een moment voorbijvliegen. Het hangt er maar vanaf wat je in dat uur beleeft.”

De grijze heren is een fantasievolle verteltheatervoorstelling over een meisje dat oude heren op oneindige diefstal betrapt. Ze verdonkeremanen tijd. Zal het haar lukken om dit in één uur terug te draaien?

“Wat moet er worden van ons wanneer het moorden ophoudt, als het ooit ophoudt, en de vrede aanbreekt, als ze ooit aanbreekt? Wat zullen ze van ons verwachten, zij die ons uitstuurden?”

Een vrouw meldt zich als oorlogsvrijwilligster en komt vlak achter de slagvelden van de Grote Oorlog terecht. Dag in dag uit vervoert ze gewonde soldaten van de loopgraven naar de hospitalen in het achterland. De onttakeling van alle menselijkheid door de oorlog ervaart ze tot in haar lijf, tot in haar taal. Langzaam maar zeker beseft ze dat niet alleen het slagveld, maar haar hele bestaan is veranderd in een niemandsland.

In de aangrijpende monoloog Verboden Gebied. Vrouw in Niemandsland laat Elsie de Brauw [Hollandia, Toneelgroep Amsterdam, NTGent] in een regie van Johan Simons de stemmen horen van de vergeten vrouwen van de Groote Oorlog, dit jaar 100 jaar geleden. Geïnspireerd door de oorlogsgeschriften van enkele, vaak anonieme oorlogsvrijwilligers, schreef Erwin Mortier een meerstemmige monoloog over de ontreddering die de oorlog met zich meebrengt, over ouders die hun kinderen offeren aan de oorlog in ruil voor wat sociaal prestige, over mannen en vrouwen die als helden vertrekken en terugkeren als levende doden.

Knack: “Dit schitterend miniatuurtje ter waarde van een Benvenuto Cellini [Italiaanse goudsmid – red.] verdient een tournee door Europa.”
Volkskrant **** "In deze soms hallucinerend mooie tekst van Erwin Mortier, die hier en daar hooguit iets te wijdlopig is, toont De Brauw haar zeldzame klasse door van die woorden bijna een klankspel te maken. Ze zet haar stem en mimiek in om de wanhoop en verslagenheid van een aantal vrouwen uit te beelden. Dit is niet zomaar een tekst zeggen, dit is hoge voordrachtskunst en performance tegelijk."
Theaterkrant **** "De veelvuldigheid aan rollen die De Brauw vertolkt maakt Verboden Gebied tot meer dan een monoloog: het is een indrukwekkend en aangrijpend stemmenspel met telkens nieuwe, wisselende perspectieven."
NRC **** "Haar woorden knallen als mitrailleurschoten over het toneel, om daarna weer bedachtzaam te fladderen."

Première

tekst: Erwin Mortier
regie: Johan Simons
spel: Elsie de Brauw
kind op video: Alexandra Greidanus
dramaturgie: Koen Tachelet
video & fotografie: Lennart Laberenz
licht/geluid: Marc Swaenen
productie: Theaterfestival Boulevard & Gone West Weergaloos
Mede mogelijk gemaakt door Provincie West-Vlaanderen.
Er is een nagesprek bij de voorstelling op 5 aug om 20.30 met Erwin Mortier/Johan Simons/Elsie de Brauw.

De makers van Verboden Gebied. Vrouw in Niemandsland zijn op maandag 6 augustus aanwezig bij Gesprek van de dag.

Deze voorstelling is voordelig in combinatie te boeken met Jija Sohn – Kyabajo voor zaterdag 4 augustus. Selecteer één van deze twee voorstellingen en de optie combiticket wordt aangeboden. 

In het kader van 100 jaar herdenking van het einde van de Eerste Wereldoorlog vindt in het najaar van 2018 een kleine tournee van de voorstelling plaats in Vlaanderen en Nederland.

Alles is energie, stelt hiphop danser en choreograaf Shailesh Bahoran [1983]. Zijn fascinatie voor ontbranding – van lucifers tot aan de elektrische prikkels die onze 640 spieren aansporen – keert terug in zijn choreografie Ignite. Vorig jaar bejubeld in een tentje op Boulevard, nu uitgewerkt tot zaalvoorstelling met vier dansers.

Shailesh werkte samen met onder meer Het Nationale Ballet en Don’t Hit Mama. Tegenwoordig is hij aan het Amsterdamse dance collective ISH verbonden. Zijn grote originaliteit en expressiviteit waarborgen energie. Ignite is dan ook een vonk in een pakhuis vol kruit.

Theaterkrant: “Ignite houdt de toeschouwer van het eerste moment tot aan het slotbeeld in haar ban. Oogstrelend en adembenemend” *****
de Volkskrant: “Knappe prestatie.” ****

regie | choreografie: Shailesh Bahoran
dans: Wesley Rommy, Remses Rafaela, Eddy Vidal, Roché Apinsa

Tot voor kort lag de diepste afgrond ter wereld in Kroatië: 506 meter loodrecht naar beneden. Maar het ravijn in deze theaterdialoog maakt een tikje duizeliger. Aan de rand ervan staan twee geliefden. Zij aan de ene kant, hij aan de andere. Geen brug te bekennen.

Na De Therapie en Bombastische Liefdesverklaring, buigt theatermaker Julie Cafmeyer [1987] zich opnieuw over de peilloosheid van de liefde. In Is this porn? No, this is love neemt ze elke avond plaats op de sofa. Naast haar telkens een andere mannelijke tegenspeler, met wie ze het verzanden van hun ooit onstuimige relatie bespreekt. Een voorstelling vol wrange humor, duistere lichtheid en vermakelijke tragiek.

concept | spel: Julie Cafmeyer
dans: Timo Sterkcx, Chloé Geers, Valentine Galeyn, Jade Derudder
coproductie: CAMPO, De Brakke Grond & Toneelschuur Producties

Deze voorstelling is voordelig in combinatie te boeken met Laika – Cantina voor donderdag 2 augustus. Selecteer één van deze twee voorstellingen en de optie combiticket wordt aangeboden.

Indien je gebruik maakt van de gebarentolk, geef je komst dan even aan via: toegankelijkheid@festivalboulevard.nl 
Dan reserveren we een plek voor je.

Onaangekondigd stapte een jonge countryzanger-met-gitaar tijdens Boulevard 2015 op een kratje. Bedwelmende zang, katzwijmpubliek. Het was Pete Buys, vakantieganger uit Chicago. Leve de traditie: elke avond geeft een andere singersongwriter om 22.00 uur een [gratis] intiem concert onder de kastanjebomen vlakbij bij restaurant LOF.

Hij groeide op in Suriname. Met muziek van James, Otis en Marvin. Hij groeide uit in Nederland. Van zingende ziel in de theatrale STAX-ode I’m a soul man en in DWDD tot deep soul star op Boulevard 2018. Rising!

Voor haar nieuwe voorstelling My erotic performance put theatermaker Julie Cafmeyer [1987] inspiratie uit een intrigerende zin van kunstenares Miranda July [USA]: “Every person, no matter how plain, has one great erotic performance in her—the one in which she doesn’t know what she’s doing and is desperately trying to save her life.” In deze open studio/ repetitie toont Julie hoe ze het patriarchaat gaat uitdagen.

Locatie: Josephkwartier | Pand 18 Studio

concept | spel: Julie Cafmeyer

In zijn portemonnee zitten klantpasjes van Hubo [B], Karwei [NL] en Mr. Bricolage [F]. Die komen de Vlaamse doehetzelver Louis Vanhaverbeke [1988] van pas. In zijn knappe theaterperformance Mikado Remix onderzoekt hij grenzen – vooral van wat normaal is. Handig, als je angst voor uitsluiting hebt.

Louis Vanhaverbeke bouwt, boort en stapelt, met gebruikmaking van Heras-hekken, kartonnen opslagdozen en een meterkast. Zo ontstaan DIY-constructies die verrassend zicht op onze fascinatie voor muren bieden. De stoepkrijtvraag op elke wand – van isoleercel tot Mexican Wall: wie bepaalt wat binnen of buiten de muren thuis hoort? Louis Vanhaverbeke: de Handyman van de geest.

'Een originele, spannende en zichtbare signatuur waarin performance, muziek en objecttheater vervloeien.'
- Moos van den Broek, Theaterkrant

De Morgen ***: "Een gelaagde denkoefening over binnen en buiten, over de aandrang om zich te verstoppen maar de noodzaak om naar buiten te komen."

Nederlandse première

Engels gesproken, Nederlandse en Engelse boventiteling

concept | spel: Louis Vanhaverbeke
productie: Campo
coproductie: Kunstenfestivaldesarts, Beursschouwburg & le phénix, scène nationale Valenciennes, european creative hub

Deze voorstelling is voordelig in combinatie te boeken met Guilherme Miotto | Corpo Máquina – .Ball voor maandag 6 augustus. Selecteer één van deze twee voorstellingen en de optie combiticket wordt aangeboden. 

Onaangekondigd stapte een jonge countryzanger-met-gitaar tijdens Boulevard 2015 op een kratje. Bedwelmende zang, katzwijmpubliek. Het was Pete Buys, vakantieganger uit Chicago. Leve de traditie: elke avond geeft een andere singersongwriter om 22.00 uur een [gratis] intiem concert onder de kastanjebomen vlakbij bij restaurant LOF.

Amsterdams stringtrio – op gitaar, banjo en staande bas – dat een mixed grill van American traditionals, blues, bluegrass, folk en gospel speelt. Folky? Yeah, but quite rock and roll too. Een liefdesverklaring aan de hopelozen en buitenbeentjes.

Groei je net zo langzaam als een boom? Verandert wie jij bent net zo snel als de wolkenlucht? Ik kan je beter zien als je stilstaat. Eventjes maar, in ons atelier op het festivalplein. Wat zou jij vandaag beter willen bekijken? Je knuffel of je voeten? De steen in je zak of die lange man in de verte op het plein? Is het trouwens wel een man? We bouwen samen, vijf dagen lang. Uit een berg kunstmaterialen maken we een waar kunstwerk. Zo kun je nog eeuwen zien wie we zijn, van binnen tot buiten en van boven tot onder.

concept en begeleiding: Marieke Schellekens, Renske de Veld
in samenwerking met Theaterfestival Boulevard

De Dromoscopen zijn drie grote fascinerende geometrische vormen op hoge poten. Hier steek je het hoofd van onder naar binnen. Het tafereel, de hoofden die verdwijnen in de grote vorm, nodigt uit om pas op de plaats te maken en nieuwsgierig ook zelf een kijkje te nemen.

Binnenin ben je even losgeweekt van het dagelijks bestaan, hier beland je in een onverwachtse wereld. In drie tot in de puntjes uitgewerkte kijkdozen krijg je door beeld, geur en geluid een kijkje in het brein, zwem je even tussen de vissen in een koraalrif en gluur je door kleine vensters in een dromerige stad bij nacht.

maker: Charlotte van Otterloo
beeld: Fleur Beerthuis

De winnaars van Kunstbende Noord-Brabant schuimen deze zomer de festivals af. Ze pakken je. Met hun taal, theater en muziek. Voor de nietsvermoedende lezer: Kunstbende is de moestuin van kunstenaars tussen 13 en 19 jaar. Theaterfestival Boulevard, zelf 34 jaar oud, verwelkomt the young ones met open armen.

Alles begint met een brief. Van de Egel aan de Mol. Hij schrijft dat hij bij haar wil zijn. Samen praten over de dingen. Samen theedrinken voor het raam. Samen naar buiten kijken en schaapjes tellen. En samen slapen in een hemelbed. Maar hij is stekelig. Zij blind en zonder stem. Teleurstelling en klunzigheid dreigen de idylle te verstoren. Maar uiteindelijk wint het verlangen.

Het ingetogen Stekeblind van 4Hoog is een verhaal van liefde, een Romeo en Julia voor kleuters. In goede handen bij dit Gentse gezelschap, dat grensverleggend, toegankelijk theater voor de allerkleinsten maakt. Codewoorden: fantasie, herkenning, poëzie, humor, surrealisme en muzikaliteit.

Theaterkrant ****: "Verlangen overwint iedere handicap"

regie: Frans van der Aa
spel: Femke Platteau en Freek De Craecker
auteurs: Raf Walschaerts en Frans van der Aa

Na Yuri [2017], de work-out-opera die Club Gewalt terecht met vijf Olympische ringen bekroond zag, reizen vijf performers van dit Rotterdamse gezelschap naar Lesbos. Op dat eiland baart een vergeten vrouw een nieuwe identiteit. Een pittig type: haar handen zijn versmolten met een pijl en boog. Oerkrachten stuwen haar en andere amazones voort. Te paard, ten strijde!

In dit extatisch theatraal concert brengen Herr Hamschterfleisch und Band een ode aan het geluid van Nina Hagen. Laat je verleiden door opruiende gitaren en bedrieglijke Sirenen.

Deze voorstelling speelt op verschillende momenten vanaf 15.00u. De speeltijden worden gecommuniceerd aan de ingang van het tentje, waar ook kaartjes gekocht kunnen worden voor de voorstellingen van dezelfde dag. 
 

concept | spel: Club Gewalt

“Als niemand kijkt, wat maakt het dan uit wat ik doe? Dan kan ik er net zo goed niet zijn.” Een depressieve badkamerspiegelbekentenis? Niet bij BonteHond. Hun IK is een keiharde komedie. Thema: zingeving en zelfoverschatting.

BonteHond laat een familie in zee gaan met een ietwat ongewone therapeut. Niet overbodig: vader zit tot z’n liezen in een midlifecrisis; moeder heeft een extreme pinda-allergie; hun puberdochter leeft enkel voor het vloggen en tante blijkt akelig narcistisch. Monter gaan ze op zoek naar hun echte IK. Maar ook naar een publiek. Want hun individualisme moet natuurlijk wel gezien worden.

Theaterkrant **** "IK fileert in een fris en geestig samenspel van tekst (Eva Gouda), visuals (Karl Klomp) en muziek (REINDIER) de huidige aandachtsverslaving en doet dat genadeloos, maar zonder met het vingertje te zwaaien"

concept | regie: René Geerlings
tekst: Eva Gouda
spel: Ayla Satijn, Dionisio Matias, Eva Zwart, Felix Schellekens, Lottie de Bruijn, Reinier van Harten
video-ontwerp: Karl Klomp
muziek: Reindier
kostuums: Judith de Zwart
dramaturgie: Judith Faas
regieassistentie: Millie Lijbers
techniek: Klim Nelissen, Ramon Verhoeven, Jordi Wolswijk
productie: Sanne Priem, Floyd Koster

Deze voorstelling is voordelig in combinatie te boeken met Lost Dog – Juliet and Romeo voor dinsdag 7 augustus. Selecteer één van deze twee voorstellingen en de optie combiticket wordt aangeboden.

Onze jongste recensent Robbe (12) heeft IK gezien. Lees hier zijn recensie!

We designen onszelf. We vatten onszelf samen in modellen. Totdat er geen vragen meer over zijn. Maar kunnen we de mens wel terugsnoeien tot een verzameling data of een dwingend algoritme?

Choreograaf Katja Heitmann [1987] opereert op het snijvlak van dans, beeldende kunst, performance en installatie. The Anti-Algorithm is een choreografische TED-talk met dansers, muziek en filosofische teksten. De performance maakt deel uit van haar driejarige project RealReality®, waarin ze het algoritme van de menselijke beweging zoekt.

In 2016 won Katja de Prijs van de Nederlandse Dansdagen. Kenmerk van haar werk is het scherpe contrast tussen nadrukkelijke esthetiek en menselijke feilbaarheid. Haar beeldtaal is radicaal-minimalistisch en hypervormgegeven.

concept | choreografie: Katja Heitmann
concept | muziek: Sander van der Schaaf
coproductie: DansBrabant
foto: Hanneke Wetzer
Katja Heitmann/This is not a show wordt ondersteund door de Gemeente Tilburg en het Fonds Podiumkunsten

Let op!
Op woensdag 8 aug 16:00 komt een internationaal gezelschap naar de voorstelling. Daardoor zal de voorstelling in het Engels zijn.

Aan vier kunstwerken uit het Tilburgse museum De Pont ontleent Hannah Zwaans de inspiratie voor het speelse Ehm. Ze ontwikkelde deze educatieve dansvoorstelling in samenwerking met Kunstpodium Dongen en Nele Vandeneede. Op verschillende manieren maken twee dansers contact met het publiek, waarbij thematieken als zelfportret, identiteit en optische illusie de leidraad vormen. De voorstelling verbindt, is treffend en nodigt uit tot eigen interpretaties. 

Een van de 6.932 erkende talen in de wereld is Esperanto. De Poolse oogarts Zamenhof schiep deze idealistische kunsttaal, die zo’n twee miljoen sprekers telt. Een verouderde taal? Integendeel. Een kleine, toegewijde groep volgelingen bedenkt woorden voor nieuwe fenomenen. Online dating en smartphone zijn enreta citas en inteligenta telefono.

Het beste idee voor iedereen viert de weg naar la Fina Venko, het moment waarop iedereen elkaar eindelijk zal verstaan. Een bochtig, lang parcours. Maar het doel is groots. De vier Esperantosprekende acteurs komen uit Nederland, IJsland, België en Uruguay. Eerder maakte Sanne Nouws [1986] onder meer Goed Kwaad bij Theater Artemis en voorstellingen bij Festival Cement, Vis à Vis en Orkater.

regie: Sanne Nouws
spel: Nina Fokker, Gunnar Gunnsteinsson, Bram van der Kelen, Camila Romero Lema
productie: Festival Cement
voorstelling in het kader van PLAN Talentontwikkeling Brabant

De Waard schreef De meisjes van Schoevers over de roemruchte secretaresse-opleiding, de onmisbare familiereisgids Uganda en de erotische gedichtenbundel Als ik niet aan je denk of raak. Tenminste: respectievelijk Peter, Paul en Elly de Waard schreven dat. Lucas de Waard – geen familie – teistert veel liever Boulevard met zijn bejubelde literaire revue De Waard en zijn Gasten XL.

Wegens succes nog éénmaal op het Bossche festival te zien! In sneltreinvaart schenken de beste schrijvers en muzikanten van Nederland hun publiek voordrachten, korte interviews en livemuziek. Literatuur leeft! Ter geruststelling: Lucas de Waard schrijft zelf ook. Veel en mooi, waaronder de romans De Kamers en Kraaien tellen.

De gasten:
Hanneke Hendrix schreef De Verjaardagen, waarmee zij genomineerd werd voor drie joekels van literaire prijzen, en De dyslectische hartenclub. Dit najaar komt haar derde roman uit. Verder maakt zij momenteel furore met haar columns voor &C, over de vele zijdes van het moederschap, en niet alleen de feestelijke.

Alma Mathijsen schreef al drie romans, waarvan de laatste, Vergeet de meisjes, door De Wereld Draait Door getipt werd (met alle herdrukken van dien). Zij sierde al vele podia, waaronder dat van De Parade (samen met De Waard) in het wonderlijke literaire brouwsel Liefde, dood en bitterballen. Dit jaar is Alma voor het eerst op theaterfestival Boulevard te zien.

Oscar Kocken is een graag geziene gast op de Boulevard. Hij stond er met Zomaargasten, Het Torentje en Jut. Maar Oscar is ook columnist (o.a. Elle) en theaterschrijver. Dat wist u natuurlijk al lang, en dus weet u ook waarom u ras een kaartje voor De Waard en zijn Gasten moet aanschaffen.

Elke Vierveijzer werd als kleinkunstenaar bejubeld in Parool, Volkskrant en elk ander dagblad met meer dan twintig leden. Haar liedjes zijn talig, bijtend en wonderschoon. Momenteel toert ze met haar soloprogramma Zonder genade door gans het land. Elke studeerde af aan het koningstheater in Den Bosch en werd al spoedig een naam waar niemand meer omheen kon. Op 6 augustus komt ze, speciaal voor u, een thuiswedstrijd spelen.

concept: Lucas de Waard
met: Hanneke Hendrix, Alma Mathijsen, Oscar Kocken, Elke Vierveijzer
 

Tilburg-Noord is geen feest. Maar Nasser El Jackson [1996] overleeft de troosteloosheid dankzij een bal. Lange dagen maken ze, hij en de bal. Soms wel acht uur samen. Met succes: Nasser is de huidige wereldkampioen groundmoves en KNVB-ambassadeur straatvoetbal. In 2016 leert choreograaf Guilherme Miotto de YouTube-held kennen. Hij valt als een blok voor het charisma en de bewegingskunst van Nasser. Uitkomst van zijn een-tweetjes met de Tilburgse tovenaar: een stuitermooi avondvullend trio tussen man, bal en ruimte. Na .Even Worse op Boulevard 2017 viert Miotto opnieuw de vitale drang, ontwapenende kracht en onverzettelijke tederheid van een lichaam dat wil overleven.

Première

choreografie: Guilherme Miotto
performer: Nasser El Jackson
soundscape: Joel Ryan
stage design: Erik van de Wijdeven
dramaturg: Moos van den Broek
productie: Corpo Máquina
coproductie: DansBrabant, Ballet National de Marseille, Theaterfestival Boulevard
Er is een nagesprek bij de voorstelling op 7 aug om 21.00 met Guilherme Miotto.

Guilherme Miotto / Corpo Máquina is op zaterdag 4 augustus aanwezig bij Gesprek van de dag.

Deze voorstelling is voordelig in combinatie te boeken met Louis Vanhaverbeke | CAMPO – Mikado Remix voor maandag 6 augustus. Selecteer één van deze twee voorstellingen en de optie combiticket wordt aangeboden.

Muziektheatervoorstelling Dag stoelt op de intrigerende toneeltekst Happy Days van Samuel Beckett. Het kale toneelbeeld: Winnie zit in het midden van een heuvel, tot boven haar middel ingegraven. Is het een grafheuvel in wording? Haar man Willie zit vlak achter de heuvel, maar toch kunnen ze elkaar moeilijk bereiken. De wanhopige behoefte om te communiceren, hoe onvolmaakt ook, staat voor Willie centraal. Al pratend vergaat zo dag na dag.

Een beeld van twee mensen die letterlijk ver uit elkaar zijn komen te staan maar nog altijd bij elkaar horen.

Dag laat horen hoe Winnie zich wanhopig verschanst in de onvolmaaktheid van taal. Liever praten dan zwijgend beseffen hoe eenzaamheid en doodsangst groeien.

Onaangekondigd stapte een jonge countryzanger-met-gitaar tijdens Boulevard 2015 op een kratje. Bedwelmende zang, katzwijmpubliek. Het was Pete Buys, vakantieganger uit Chicago. Leve de traditie: elke avond geeft een andere singersongwriter om 22.00 uur een [gratis] intiem concert onder de kastanjebomen vlakbij bij restaurant LOF.

Makers van nineties-postpop en onweerstaanbare beats. Playlist: geestverruimende melodieën en compromisloze killersongs. Frontvrouw is zangeres Megan. Grote inspiraties zijn Beck, Blur en Eels.

In de theatersolo En toen schiep God Mounir onderzoekt Mounir Samuel [1989] de grenzen van geloof, gender en geografie. Aan grondstof geen tekort: hij is politicoloog, schrijver en performer van Nederlands- Egyptische huize. Tussen 2011 en 2015 kwam hij tweemaal uit de kast. Eerst als prominente biculturele, religieuze lesbienne en later opnieuw als genderqueer man. Tot die tijd was hij bekend als Monique Samuel. Met behulp van story-telling, muziek, dans, audiovisueel materiaal en elektronische waterpijpen [!] beproeft Mounir de vraag wat ware vrijheid is – en hoeveel die vrijheid hem waard is.

concept | dans | spel: Mounir Samuel
dramaturgie: Floris van Delft

In de theatermonoloog Cloyne leeft Kaatje Kooij [28] de taal ongenadig uit. Zoals Kurt Cobain of Greenday hun gitaar behandelden: vals, rauw en op het einde moet alles kapot. Toch sluit dat wijsheid niet uit, bewijst Kaatje. Met open en cabareteske blik onderzoekt ze serieuze zaken. Zoals? Jezelf inhouden  uit angst om op je bek te gaan. Of extreem nachtwandelen, omdat je gedachten dan pas op gang komen.

Het maakt Cloyne kwetsbaar, stoer, muzikaal en ontroerend. Een spannend vlechtwerk van de makers met eindregie van Mirjam Koen, mede-oprichter van het roemruchte Onafhankelijk Toneel.

Deze voorstelling speelt op verschillende momenten vanaf 15.00u. De speeltijden worden gecommuniceerd aan de ingang van het tentje, waar ook kaartjes gekocht kunnen worden voor de voorstellingen van dezelfde dag. 
 

idee | concept | spel: Kaatje Kooij
tekst: Tommy Ventevogel
eindregie: Mirjam Koen

De muziektheatervoorstelling Nobel toont een hardwerkend ondernemersgezin achter een gouden façade. Hun motto: als het plaatje maar klopt. Maar wat komt er tevoorschijn als je de Perzische tapijten optilt? Wat gebeurt er als je met het verkeerde kapsel de deur uitstapt?

Kirsten van Teijn laat zien hoe we in patronen leven en vaak stranden in onze pogingen om het juiste te doen. Logisch dat die ene brunch tamelijk woest uit de hand loopt.

Trouw: “Kirsten heeft lef, is ongegeneerd en combineert dat met haar onweerstaanbare komische talent.” ****

Deze voorstelling speelt op verschillende momenten vanaf 15.00u. De speeltijden worden gecommuniceerd aan de ingang van het tentje, waar ook kaartjes gekocht kunnen worden voor de voorstellingen van dezelfde dag. 
 

regie: Jessica Borst
concept | spel: Kirsten van Teijn
gitaar: Leon Sibum

Call me baby, als je durft. Wees niet zo verlegen! Liefde ligt voor het oprapen. Spreek die 8 aan. Of die 5, als je even wil oefenen. Zet de stap maar: love is a game and both can win. Don’t be a loser. In haar theatrale performance 06-82087445 zoekt Luit Bakker naar liefde en gender. Eerder organiseerde ze een polyamoreuze datenight en een darkroom party bij Frascati. Luit maakt deel uit van het performance collectief La Isla Bonita.

Deze voorstelling speelt op verschillende momenten vanaf 15.00u. De speeltijden worden gecommuniceerd aan de ingang van het tentje, waar ook kaartjes gekocht kunnen worden voor de voorstellingen van dezelfde dag. 

'Luit Bakker weet constant te balanceren op het randje van ongemak, luchtigheid en diepgang.' 
- Eva van der Weerd, Theaterkrant

concept en spel: Luit Bakker
coproductie: Likeminds en Over het IJ Festival

Avontuur is vierkant. Niet rond. Dat ontdek je in de sneeuwwitte kubus van Schippers&VanGucht. Alle hoeken van de tijd zullen ze je laten zien. Ouderdom, kinderjaren, vergeten herinnerhoekjes. Zo verdwaal je in je eigen leven. Maar wees niet bang. Negenenvijftig lotgenoten vergezellen je. Neem vooral de tijd. Warnet is een zigzagreis naar je honderdste verjaardag. Onderweg speelt een performer ruim veertig rollen. Een videowereld van 360 graden slokt je op. Gehoorapparaatje op maximum, voor het live hoorspel en de muziek!

Een sterk vormgegeven familievoorstelling, waarin Schippers&VanGucht wederom de liefde belijdt voor spelen met tijd. Op Boulevard 2017 bezochten ruim drieduizend mensen hun video-installatie Buiten Dienst op het festivalplein.
De video-installatie is een beleving voor adolescenten, volwassenen, ouderen, zelfs voor bejaarden met een wandelstok! Iedereen mag kinderen vanaf zeven jaar meenemen.

Première

concept: Schippers&VanGucht
regie: Jellie Schippers
decor | kostuum | vorm: Myriam Van Gucht
spel: Toon Kuijpers
coproductie: Het Zuidelijk Toneel

DEZE VOORSTELLING IS AFGELAST IN VERBAND MET BLAUW ALG.
Kaartkopers hebben hier melding van ontvangen. Hebt u een kaartje gekocht en niks ontvangen? Mail dan naar ticketing@festivalboulevard.nl

De glorie en decadentie van Europa vormen het brandpunt van Francesca Lazzeri’s Dear friend, wolves have always eaten sheep. Westerse steden groeien meer en meer verticaal, reikend naar de hemel. Maar ook hun barrières worden verhoogd. Het dwingt personen die niet welkom zijn tot wanhopige stagnatie.

Als toeschouwer van deze fysieke en visuele performance, word je geconfronteerd met een postkoloniaal landschap. Hier wacht je geen tranentrekkende ontmoeting met de buitengesloten mens en zijn misère. Eerder is er sprake van een minimalistisch stilleven waarin het buitensluiten – als daad op zich – verzonken ligt. In dit landschap verlangen machtsrelaties naar continue herbevestiging. En niet tevergeefs. Wij? We kunnen er slechts naar kijken.

WILD VLEES is een performance-collectief, gevestigd in Nederland. De groep vertaalt politieke, filosofische en maatschappelijke aspecten van het mens-zijn in minimalistische performances. Eerder lieten ze Boulevard-publiek sprakeloos achter met When everything is human… en An Incomplete Life.

'Dear friend, wolves have always eaten sheep is een schurende ervaring (...) het is een uitgesproken locatievoorstelling, die het uitzicht en de omgeving politiseert en het perspectief van de toeschouwer met onrust en vragen laadt.'
- Fransien van der Putt, Theaterkrant
 

idee | regie: Francesca Lazzeri [Wild Vlees]
performers: Hidde Aans-Verkade, Evelien Cammaert, Maja Grzeczka, Niels Kuiters, Charles Pas
productie: Frascati Producties
coproductie: Theaterfestival Boulevard en Over het IJ Festival
voorstelling in het kader van PLAN Talentontwikkeling Brabant

Deze voorstelling is voordelig in combinatie te boeken met Liz Aggiss – Slap and Tickle voor zaterdag 11 augustus. Selecteer één van deze twee voorstellingen en de optie combiticket wordt aangeboden.

Weinigen lieten de driehoek van geweld, kunst en seks zo sterk kantelen als de Italiaanse componist Carlo Gesualdo [1566-1613]. Een intellectueel, die wonderschone werken schreef. Maar hij liet ook een bos kappen omdat het bladergeritsel hem stoorde, dronk maandstondebloed om zijn depressies te luwen en martelde dieren. Op 16 oktober 1590 betrapte Gesualdo zijn echtgenote op overspel. Kijk, daar liggen ze, de twee gruwelijk vermoorde duifjes: Maria en haar minnaar hertog Fabrizio. Later werd hij ook van andere levensdelicten en misbruik beschuldigd.

Voor theatergezelschap De Warme Winkel en het Nederlands Kamerkoor is prins Gesualdo – hij was van Napolitaanse adel – een duistere schatkamer. Zijn alles-wat-ik-liefhebmoet-kapot gedrag trekt aan en stoot af. Tijdloze verwarring, bewijst deze unieke muziektheatervoorstelling die ook naar Markies de Sade, IS, Noord-Korea, O.J. Simpson en Trump loenst. Gesualdo is een fascinerende ontmoeting tussen een wrede biografie en de schoonheid van madrigalen.

“Onweerstaanbare mix van schoonheid en wreedheid.” – de Volkskrant, “Een treffende, ontregelende voorstelling” – het Parool, “De tegenstellingen zijn volmaakt overbrugd” – De Groene Amsterdammer, “Het Nederlands Kamerkoor is wereldklasse en dat moeten we inmiddels ook constateren van De Warme Winkel.” – Cultureel Persbureau, “Een aparte synthese” – Trouw, “De Warme Winkel verbindt lust en horror” – NRC Handelsblad 

concept | spel: Florian Myjer, Vincent Rietveld, Mara van Vlijmen, Ward Weemhoff, Marieke de Zwaan
zang | spel: Nederlands Kamerkoor
idee: Tido Visser, De Warme Winkel
coproductie: Holland Festival, deSingel Antwerpen
met steun van Prins Bernhard Cultuurfonds en Stichting Zabawas

Voor de volledige credits, kijk op de website van De Warme Winkel

De Warme Winkel / Nederlands Kamerkoor is op woensdag 8 augustus aanwezig bij Gesprek van de dag.

Deze voorstelling is voordelig in combinatie te boeken met Espen Hjort | Theater Utrecht – Goat Song voor donderdag 9 augustus. Selecteer één van deze twee voorstellingen en de optie combiticket wordt aangeboden.

Ground Control to Major Sven, take your protein pills again. Check ignitiation and lift off: we’ll be with you! Het was Bowie zelf die Sven Ratzke in 2015 toestemming gaf om zijn meesterlijke oeuvre – van Space Oddity en Rebel Rebel tot Heroes en Blackstar – voor een concert te gebruiken.

Theatrale alleskunner Ratzke ontwikkelde Starman, een kameleontisch alter ego dat van Aladdin tot Ziggy recht aan Bowie doet. Zijn Bowieinterpretaties zijn een overtuigende ode aan de man die met identiteiten speelde en cultuurgeschiedenis schreef. Eigenzinnig, theatraal, filmisch, glamorous outfits en ruige improvisaties.

Na New York en Berlijn landt Starman plus band op Boulevard, waar Ratzke met Homme Fatale vorig jaar alle avonden uitverkocht.

NRC: “Exuberante, rijkgeschakeerde show” ****
Daily Mail: “Bravo! This is a must see show! Ratzke is a five star guy.” *****
Theaterkrant ****: "Soms heb je tijdens Sven Ratzkes nieuwe theatershow Starman het zalige gevoel dat je zijn versie van een Bowie-song – zoals je je die herinnert – net even mooier vindt."

tekst en zang: Sven Ratzke
toetsen | piano: Christian Pabst
drums: Haye Jellema
bas: Florian Friedrich

Onzin, hun dubbele zelfmoord. Een tragische liefde? Ja, ho: dat ontkennen Juliet en Romeo niet. Maar de Levenseindekliniek? Nooit gebeld. Waar Shakespeare definitief een punt achter hun tragedie zette, hunkerden zij stug verder. Er kwam zelfs een huwelijk van. Nu zijn Romeo en Juliet veertigers, ontgoocheld en in relatietherapie. Wij mogen hun bitterzoete gevecht zien, maar ook hun allereerste ontmoeting, dans en seks. Toen kwamen de kinderen. The rest is howling history.

Juliet and Romeo is een intelligente en toegankelijke danstheatervoorstelling. Thema: de leugens over de liefde die we onszelf vertellen. Op Boulevard 2016 veroverde Ben Duke hart en hoofd met Paradise Lost. Nu knielt hij voor Solène Weinachter, die op popcorn en herinneringen kauwt. Ontroerend, wrang, liefdevol.

The Guardian: “Smart, subversive and sexy” *****
The Stage: “A goddamn masterpiece.” *****
Bachtrack: The blend of spoken word and choreography is darkly funny. The grit in the humour elicits pearls of warmth and empathy from the audience.

Nederlandse première

Engels gesproken, Nederlandse boventiteling

concept: Ben Duke
spel | dans: Ben Duke en Solène Weinachter

Lost Dog / Ben Duke is op dinsdag 7 augustus aanwezig bij Gesprek van de dag.

Deze voorstelling is voordelig in combinatie te boeken met Bonte Hond – IK voor dinsdag 7 augustus. Selecteer één van deze twee voorstellingen en de optie combiticket wordt aangeboden.

De toekomst. Slaap is niet langer een basisrecht. Het is er alleen voor wie het zich kan veroorloven. Bovendien kan slapen enkel in het nachtland. Wie slaapt buiten de grenzen van dat nachtland, wacht een gevaarlijk proces.

Op valavond, de grens tussen dag en nacht, tussen waken en slapen, verzamelt zich een schemerig clubje mensen. Slaaptekort vertroebelt hun perceptie. Vervormt hun wereld. Drijft ze tot op de rand van waanzin. Alleen slaap is hun redding. Dat weten ze, maar ze zullen creatief moeten zijn om een slaapplek te bemachtigen.

Valavond is een beeldende, muzikale theatervoorstelling die zich afspeelt aan de rand van een bos waarin mensen hangend slapen en slapend rondhangen. Valavond is roezig locatietheater uit Groningen, in een klaarwakkere regie van de Vlaming Gregory Caers. Eerder verblufte hij met Rennen bij de Kopergietery uit Gent.

Dagblad van Het Noorden "Het meest indrukwekkende moment in Valavond is het door pakweg twintig jonge spelers gezongen No Stars Again Shall Hurt You From Above van Henry Purcell. Het klinkt prachtig, in de ingevallen duisternis." 

Het Parool "Een beeldend mozaïek van de slapelozen." 

Theaterkrant "Een gedurfd associatieve voorstelling." 

concept | regie: Gregory Caers
spel | muziek: Martin Franke
spel: Lard Adrian, Inez de Bruijn/Laura Mentink, Valentina Tóth, Just van Bommel, Koen ter Braak, Tijmen Dietvorst, Tobias Loeff, Teuntje Post, Nina Wilson, Annemarije Zoer

Het Houten Huis / De Noorderlingen is op vrijdag 10 augustus aanwezig bij Gesprek van de dag.

Deze voorstelling is voordelig in combinatie te boeken met Igor & Moreno – Andante voor woensdag 8 augustus. Selecteer één van deze twee voorstellingen en de optie combiticket wordt aangeboden.

Onaangekondigd stapte een jonge countryzanger-met-gitaar tijdens Boulevard 2015 op een kratje. Bedwelmende zang, katzwijmpubliek. Het was Pete Buys, vakantieganger uit Chicago. Leve de traditie: elke avond geeft een andere singersongwriter om 22.00 uur een [gratis] intiem concert onder de kastanjebomen vlakbij bij restaurant LOF.

Wat straal je uit? Klopt je buitenkant met je binnenkant? Hoe zit dat bij transgenders? Of gothics? Van zulke vragen lust Firma Draak wel festivalpap.

In de beeldrijke performance Japanse Meisjes ondergaan Nick Bos [1989] en Mathieu Wijdeven [1991] een gedaantewisseling. Zij verlaten hun lichaam, de westerse cultuur, tradities en gender. Het werd tijd, vonden ze, om in de huid van twee Japanse meisjes te kruipen.

“East is east and west is west and never the twain shall meet”, schreef de dichter Kipling. Die fysieke uitdaging gaan Nick en Mathieu graag aan. In het vooronderzoek kregen ze hulp van de Japans-Koreaanse dansperformer Jija Sohn.

Deze voorstelling speelt op verschillende momenten vanaf 14.00u. De speeltijden worden gecommuniceerd aan de ingang van het tentje, waar ook kaartjes gekocht kunnen worden voor de voorstellingen van dezelfde dag. 
 

concept | spel: Nick Bos, Mathieu Wijdeven
advies: Jija Sohn
productie: Feikes Huis

Blanche en Forza wonen naast elkaar, maar zien of spreken elkaar nooit. Dat zit zo. Blanche kookt van ’s morgens vroeg tot ‘s avonds laat. Als voorzitter van de Kookpotcirkelclub wil ze met haar taarten zo veel mogelijk mensen redden. En Forza is Forza: niet zo goed met woorden, wel met muziek. Stilletjes zit ze te componeren en fantaseert over het allermooiste lied.

Blanche en Forza [een kakafonie] is een muzikaal-culinaire voorstelling over vriendschap en eenzaamheid. Katrien Pierlet speelde bij onder andere Studio Orka, Laika en Bronks; Sofie Palmers bij onder meer HetPaleis, Cie. de KOE en Het Gevolg.

concept | spel | tekst: Sofie Palmers en Katrien Pierlet
muziek: Michiel van Cleuvenbergen, Sofie Palmers

Blanche en Forza wonen naast elkaar, maar zien of spreken elkaar nooit. Dat zit zo. Blanche kookt van ’s morgens vroeg tot ‘s avonds laat. Als voorzitter van de Kookpotcirkelclub wil ze met haar taarten zo veel mogelijk mensen redden. En Forza is Forza: niet zo goed met woorden, wel met muziek. Stilletjes zit ze te componeren en fantaseert over het allermooiste lied.

Blanche en Forza [een kakafonie] is een muzikaal-culinaire voorstelling over vriendschap en eenzaamheid. Katrien Pierlet speelde bij onder andere Studio Orka, Laika en Bronks; Sofie Palmers bij onder meer HetPaleis, Cie. de KOE en Het Gevolg.

concept | spel | tekst: Sofie Palmers en Katrien Pierlet
muziek: Michiel van Cleuvenbergen, Sofie Palmers

Indien je gebruik maakt van de gebarentolk, geef je komst dan even aan via: toegankelijkheid@festivalboulevard.nl 
Dan reserveren we een plek voor je.

Tientallen componisten verklankten het Stabat Mater, het dertiende-eeuwse gedicht over Maria die treurt om haar gekruisigde zoon. Troost voor de oren. Maar ook voor ogen en geest, bewijst dit internationale project. In 2016 nodigde het dansfestival in het Italiaanse Bassano del Grappa vrouwelijke choreografen uit om een Stabat Mater voor kerken te creëren. Drie dansstukken waren op Boulevard 2017 te zien. Deze nieuwe editie – eveneens in kerken en kapellen – telt één dansvoorstelling, één installatie en één muziektheatervoorstelling.

Choreograaf Patricia Okenwa van het Londense dansgezelschap Rambert legt in Stabat Mater het accent op moederschap – dat van haarzelf, de vier dansers en vele andere moeders. Geoff Holroyde en James Holroyde hebben samen uit hun perspectief een sounscape gecreëerd die reflecteerd op moederschap. 

Choreograaf Kristel van Issum, jarenlang aan T.r.a.s.h. verbonden, maakt #Catalog of Shadows, waarin Ulrika Kinn Svensson zeven vrouwelijke archetypen verkent. In deze voorstelling wordt Engels gesproken. 

Mezzosopraan Cora Burggraaf en harmoniumspeler Annelies Focquaert brengen Miroir de peine et d’amour [1923], een gedichtencyclus van dichter Henri Ghéon op muziek van Hendrik Andriessen. Ghéon schreef een ode aan de liefde tussen moeder en zoon, nadat hij haar voor zijn ogen had zien verongelukken. De drie voorstellingen vormen een ‘kapelroute’ die je met één kaartje kunt bezoeken. Tussen de voorstelling loop je naar de volgende kapel. Draag makkelijke kleding en trek wandelschoenen aan! 

Première

Stabat Mater
choreografie: Patricia Okenwa
dans: Piedad Albarracin, Anna Borini, Estela Merlos
muziek: Geoff Holroyde and James Holroyde
foto: Stephen Wright Photography

#Catalog of Shadows
concept | regie | choreografie | tekst: Kristel van Issum
tekst | performance: Ulrika Kinn Svensson
vormgeving: Kristel van Issum en Martin Kers
muziek: Han Stubbe
video | animatie: Martin Kers
kostuum: Kristel van Issum en Ulrika Kinn Svensson
productie: DansBrabant en Theaterfestival Boulevard
Met dank aan Theaters Tilburg
Engels gesproken

Miroir de peine et d’amour
zang | concept: Cora Burggraaf
harmonium: Annelies Focquaert
muziek: Hendrik Andriessen

In Spanje is een cantina een plek bij het station, waar je snel iets eet, drinkt, het nieuws becommentarieert en je baas vervloekt. In Italië is het een koude kelder waar je papillenplezier bewaart en wijn laat rijpen. In Nederland is een kantine een vaak kille ruimte met lange tafels en lauwe kroketten. In Mexico? Een lokaal met plastic stoelen, kleurige muren, verbleekte parasols. Waar je dronken wordt, stevige gesprekken voert en als het nodig is in een gevecht belandt.

Cantina van het Antwerpse theatergezelschap Laika is dat alles samen. Een plek waar acteurs en zangers je in vervoering brengen. Waar ze sudderende verlangens, peperrode geheimen en ongezouten waarheden opdienen. Bovenal een plek waar je verrassend eten krijgt voorgeschoteld. Honger? Laika stilt met zintuiglijk, beeldend en lichtvoetig theater. Share the canned dreams & good food!

Theaterkrant: “Kneed de dromen, warm ze op’, opdat de focaccia weer gebakken en de chachacha weer gedanst kan worden.” ****

Nederlandse première

van en met: Abigail Abraham, Peter De Bie, Marjan De Schutter, Marlies Jacques, Leentje Kerremans, Alain Rinckhout, Jo Roets, Pieter Smet, Michiel Soete, Rik Van Gysegem, Anton Van Haver, Michiel Van Opstal, Mieke Versyp en zeven Bosschenaren
coproductie: Valletta 2018, Culturele Hoofdstad van Europa
Voorstelling in het kader van Den Bosch Celebrates Food
Mede mogelijk gemaakt door ondersteuning van de Algemene Afvaardiging van de Vlaamse Regering in Nederland

Deze voorstelling is voordelig in combinatie te boeken met Julie Cafmeyer – Is this porn? No, this is love. voor donderdag 2 augustus. Selecteer één van deze twee voorstellingen en de optie combiticket wordt aangeboden.

Indien je gebruik maakt van de gebarentolk, geef je komst dan even aan via: toegankelijkheid@festivalboulevard.nl 
Dan reserveren we een plek voor je.

Achter de beslagen ruiten van een tuinkas zingen vier mannen in maatpak a capella een Schubertlied: “Wie schön bist du”. Een vrouw – een echte hooggehakte, in rood mantelpak en met parelsnoer – tracht zich met de moed der wanhoop van haar luidruchtige gewassen te ontdoen.

Echte vrouwen joggen in regenpak is een hilarisch onderzoek naar verschuivende vierstemmigheid en de hoeveelheid mannen die in een groencontainer passen. Maar eerst en vooral is deze beeldende muziektheatervoorstelling een statement over wat echte vrouwen zo nu en dan willen: een momentje voor zichzelf.

Zeventien jaar geleden maakte Jetse Batelaan [1978] deze voorstelling met Elien van den Hoek. Beiden houden van geraffineerde eenvoud en vervreemdende slapstick. Boulevard rekent Echte vrouwen joggen in regenpak tot de Theatercanon van Nederland. Tijdens het festival wordt deze reprise in het Josephkwartier gespeeld, waar de ramen niet zonder reden open zullen staan. N.B. Allergisch voor kroppen andijvie? Raadpleeg uw huisarts.

concept en regie: Jetse Batelaan en Elien van den Hoek
spel: Marie Groothof, Hendrik Kegels, Mees Walter, Coen Bril, Jelle Hoekstra en ontelbaar veel anderen

Deze voorstelling is voordelig in combinatie te boeken met Compagnia Pippo Delbono - Orchids voor vrijdag 10 augustus. Selecteer één van deze twee voorstellingen en de optie combiticket wordt aangeboden.

De dansers Igor Urzelai [1983] en Moreno Solinas [1987] nodigen je uit om te onderzoeken wat er gebeurt als je jezelf op pauze zet. Een voorstelling als een wandeling in een wolk van aandacht en tijd. De uitdaging: dicht bij jezelf te komen – of te blijven. 

Oprechte aandacht is de drijfveer in de dansperformance Andante, de muziekterm voor ‘rustig gaand’. Volgens de Franse filosofe Simone Weil is aandacht de zeldzaamste en meest pure vorm van edelmoedigheid. Igor & Moreno maken hypnotiserende en zintuigelijke dans. Op Boulevard 2016 en 2017 verbluften ze met Idiot Syncrasy en A Room For All Our Tomorrows.

Nederlandse première

concept: Igor Urzelai en Moreno Solinas
dans: Giorgia Nardin, Eleanor Sikorski, Moreno Solinas en Igor Urzelai
coproductie: The Place en TIR Danza
Er is een nagesprek bij de voorstelling op 9 aug om 19.00 met Igor & Moreno. 

Deze voorstelling is voordelig in combinatie te boeken met Het Houten Huis | De Noorderlingen – Valavond voor woensdag 8 augustus. Selecteer één van deze twee voorstellingen en de optie combiticket wordt aangeboden.

De ene houdt van jumpmuziek en onderbroekenhumor; de andere van ballet en zelfgemaakte love songs; de derde observeert de wereld met zijn camera en is stiekem een volleerd beatboxer. 

Choreograaf Benjamin Vandewalle is gefascineerd door ontmoetingen en wat die doen met je blik op de wereld. In Common Ground ontmoet hij twee professionele dansers met een beperking. Samen gaan ze op zoek naar raakvlakken. Ze delen de liefde voor dans en via beweging leren ze elkaar beter kennen. Wie is die andere danser? Wie ben ikzelf? Waarin lijken we op elkaar en waar liggen de verschillen? En bovenal: wat kunnen we van elkaar leren?

Het Nieuwsblad “Als je Kobe en Hannah ziet dansen, zie je echt iets authentiek.”

E-tcetera ​“Wyffels en Bekemans weten zoveel emotie en echtheid in hun spel te leggen en tegelijk stappen ze geregeld uit hun rol, dat levert bij momenten heerlijk onvoorspelbare interacties op.”

Nederlandse première

door en met: Benjamin Vandewalle, Kobe Wyffels, Hannah Bekemans
muziek compositie: Fulco Ottervanger
muziek performance: Christian Mendoza, Fulco Ottervanger
kostuum design: Sofie Durnez
licht design | techniek: Marlies Jacques
dramaturgie: Charlotte De Somviele
fotografie: Yuri Van der Hoeven
productie: Platform-K & Vooruit
support: Konekt, Lucky Trimmer, Stad Gent, Provincie Oost-Vlaanderen & Vlaamse Overheid

Zo te zien woont Luuk in een gewoon gezin. Iedereen doet zo te zien zijn best om door te gaan. Alles beter dan stilstaan bij die pijnlijke gebeurtenis die alles op zijn kop zette. Zo te zien. Broer is geïnspireerd op het deels autobiografische jeugdboek Gebr., waarin Ted van Lieshout over het verlies van een broer schrijft. Een teksttoneelvoorstelling in combinatie met bewegingstheater.

Wat doe je.
Ik loop.
Waarheen.
Nergens heen.
Loop je van iets weg dan.
Nee.
Dan kun je net zo goed stilstaan. Heb je hetzelfde effect.

Ze is jong, verliefd. Het leven lacht haar toe. Maar oorlog smoort al haar geluk in de kiem. Haar geliefde vertrekt naar het front; zij blijft alleen achter. Als het zoontje van een andere vrouw in haar leven komt, kiest ze intuïtief voor het goede: zij ontfermt zich over hem. Zo loopt ze het gevaar nog meer te verliezen dan ze al had verloren. Maar oorlog smoort haar jonge geluk in de kiem. Haar geliefde vertrekt naar het front en zij blijft alleen achter. Wat doe je als datgene waar je alles voor hebt opgegeven van je af wordt genomen?

Onaangekondigd stapte een jonge countryzanger-met-gitaar tijdens Boulevard 2015 op een kratje. Bedwelmende zang, katzwijmpubliek. Het was Pete Buys, vakantieganger uit Chicago. Leve de traditie: elke avond geeft een andere singersongwriter om 22.00 uur een [gratis] intiem concert onder de kastanjebomen vlakbij bij restaurant LOF.

De Brussels-Congolese zanger en multiinstrumentalist Témé Tan mixt Afrikaanse roots, soul, hiphop, Latin vibes en elektronisch beats tot über-moderne pop. Kosmopolitisch en ijzersterk.

Een Colombiaanse riot party band die muren omver speelt – Trump is warned. Hun kracht: Latin music, theater, dans, humor en absurdistische teksten. Waanzinnige muzikale act. Liked by VPRO.

Minou Bosua [44], jarenlang de helft van cabaretduo De Bloeiende Maagden, werkt aan een voorstelling met haar moeder Jopie [88]. Samen laten ze zien dat ouderdom zoveel meer is dan gebreken, haperende zorg en euthanasieverklaringen. Tijdens deze atelierbijeenkomsten proberen ze scènes uit, vertonen ze filmfragmenten en repeteren ze. Als bezoeker ben je getuige van de totstandkoming van de voorstelling – een unieke kans.

concept | spel: Minou en Jopie Bosua

Weinigen lieten de driehoek van geweld, kunst en seks zo sterk kantelen als de Italiaanse componist Carlo Gesualdo [1566-1613]. Een intellectueel, die wonderschone werken schreef. Maar hij liet ook een bos kappen omdat het bladergeritsel hem stoorde, dronk maandstondebloed om zijn depressies te luwen en martelde dieren. Op 16 oktober 1590 betrapte Gesualdo zijn echtgenote op overspel.

Kijk, daar liggen ze, de twee gruwelijk vermoorde duifjes: Maria en haar minnaar hertog Fabrizio. Later werd hij ook van andere levensdelicten en misbruik beschuldigd. Voor theatergezelschap De Warme Winkel en het Nederlands Kamerkoor is prins Gesualdo – hij was van Napolitaanse adel – een duistere schatkamer. Zijn alles-wat-ik-liefhebmoet-kapot gedrag trekt aan en stoot af. Tijdloze verwarring, bewijst deze unieke muziektheatervoorstelling die ook naar Markies de Sade, IS, Noord-Korea, O.J. Simpson en Trump loenst. Gesualdo is een fascinerende ontmoeting tussen een wrede biografie en de schoonheid van madrigalen.

concept | spel: Florian Myjer, Vincent Rietveld, Mara van Vlijmen, Ward Weemhoff, Marieke de Zwaan
zang | spel: Nederlands Kamerkoor
idee: Tido Visser, De Warme Winkel
coproductie: Holland Festival, deSingel Antwerpen
met steun van Prins Bernhard Cultuurfonds en Stichting Zabawas

Voor de volledige credits, kijk op de website van De Warme Winkel

Indien je gebruik maakt van de audiodescriptie, geef je komst dan even aan via: toegankelijkheid@festivalboulevard.nl 
Dan reserveren we een plek voor je.

Stel dat je niet langer een mens wil zijn, maar iets anders. Een geit, bijvoorbeeld. Wat zijn de consequenties? Kan een mens überhaupt iets anders worden? Wat vergt zo’n transformatie? In de woordloze theaterperformance Goat Song speelt Mees Borgman [ITs Acteursprijs 2015] een vrouw die zichzelf wil vinden door uit zichzelf te verdwijnen.

Maker is de Noorse regisseur Espen Hjort [1989] die in 2016 afstudeerde met een uitbundig geprezen Hamlet. NRC en De Groene Amsterdammer noemen zijn werk respectievelijk miraculeus en intrigerend. Vertrekpunt voor Goat Song zijn Hjorts vakanties in het overweldigende Noorse landschap en zijn zorgen om de tweedeling mens-natuur.

regie: Espen Hjort
spel: Mees Borgman
dramaturgie: Marijn Lems
vormgeving: Sanne Lips
geluidsontwerp: Marko Ivic
coach: Jan Martens
productie: Theater Utrecht

Deze voorstelling is voordelig in combinatie te boeken met De Warme Winkel | Nederlands Kamerkoor – Gesualdo voor donderdag 9 augustus. Selecteer één van deze twee voorstellingen en de optie combiticket wordt aangeboden.

Onzin, hun dubbele zelfmoord. Een tragische liefde? Ja, ho: dat ontkennen Juliet en Romeo niet. Maar de Levenseindekliniek? Nooit gebeld. Waar Shakespeare definitief een punt achter hun tragedie zette, hunkerden zij stug verder. Er kwam zelfs een huwelijk van. Nu zijn Romeo en Juliet veertigers, ontgoocheld en in relatietherapie. Wij mogen hun bitterzoete gevecht zien, maar ook hun allereerste ontmoeting, dans en seks. Toen kwamen de kinderen. The rest is howling history.

Juliet and Romeo is een intelligente en toegankelijke danstheatervoorstelling. Thema: de leugens over de liefde die we onszelf vertellen. Op Boulevard 2016 veroverde Ben Duke hart en hoofd met Paradise Lost. Nu knielt hij voor Solène Weinachter, die op popcorn en herinneringen kauwt. Ontroerend, wrang, liefdevol.

The Guardian: “Smart, subversive and sexy” *****
The Stage: “A goddamn masterpiece.” *****

Nederlandse première

Engels gesproken, Nederlandse boventiteling

concept: Ben Duke
spel | dans: Ben Duke en Solène Weinachter

Lost Dog / Ben Duke is op dinsdag 7 augustus aanwezig bij Gesprek van de dag.

Deze voorstelling is voordelig in combinatie te boeken met Bonte Hond – IK voor dinsdag 7 augustus. Selecteer één van deze twee voorstellingen en de optie combiticket wordt aangeboden.

Indien je gebruik maakt van de gebarentolk, geef je komst dan even aan via: toegankelijkheid@festivalboulevard.nl 
Dan reserveren we een plek voor je.

Onaangekondigd stapte een jonge countryzanger-met-gitaar tijdens Boulevard 2015 op een kratje. Bedwelmende zang, katzwijmpubliek. Het was Pete Buys, vakantieganger uit Chicago. Leve de traditie: elke avond geeft een andere singersongwriter om 22.00 uur een [gratis] intiem concert onder de kastanjebomen vlakbij bij restaurant LOF.

Spaanse koeienschedelmuzikant – ja, bestaat – die boogiewoogie, vuige rock and roll maar ook The Residents omhelst. Aparter dan Rivella. Energieke multiinstrumentalist en dierlijke act tegelijk.

Mijn oma is een megaheldige Superoma. Bomvol superknalkrachten. Op alle vragen heeft ze antwoord. Ze maakt de gaten in je broek nog voordat ze erin zitten. Ze kan vliegen, in de toekomst kijken en weet alles over het verleden. Boven in oma’s huis is een kamer met een roestig slot erop. Ze zegt dat ik daar niet mag komen. Volgens mij verstopt ze er iets van vroeger.

Superoma speelt zich af in een decor dat zeventien superoma’s uit Amsterdam-Noord met de hand hebben gebreid. Een warme jeugdtheatervoorstelling van Anne Maike Mertens op een hopelijk motloos festival.

Kidseropuit: “De voorstelling zorgt bijna continu voor een lach op je gezicht.”
Theaterkrant: "Een feestje om naar Tine Cartuyvels te kijken. Naar hoe ze zich terugtrekt in haar huisje met een lesboek vol oude-omazinnetjes, een touwtje uit de brievenbus heeft en een spuitbus met muffe geur niet ongebruikt laat."

concept & idee: Anne Maike Mertens, Malou de Roy van Zuydewijn [tekst], Bibi Trompetter
regie: Anne Maike Mertens
spel: Lottie de Bruijn, Judith van den Berg

Google schreef: “We want Google to be the third of your brain.” Maar eenenvijftig procent zou vast fijner zijn. Kwestie van geduld: we delen online al grote intimiteiten en raken steeds afhankelijker van ons digitale leven. In The Gentle Woman wordt een vrouw geconfronteerd met vragen over wie ze is en wat menselijkheid betekent. Iemand steekt zijn duim op. Een regenboog knippert aan de horizon.

De actrices Lineke Rijxman [5.240 Googleresultaten] en Rosa van Leeuwen [1.820 keer] spelen in een gastregie van Davy Pieters [3.010 keer]. Die laatste overrompelde op Boulevard 2014 met The Truth about Kate, een solo over jezelf gedragen zoals je je op internet presenteert.

Let op! Deze voorstelling heeft stroboscoopeffecten.

concept: Davy Pieter en Lineke Rijxman
regie: Davy Pieters
spel: Lineke Rijxman Rosa van Leeuwen
tekst: Jibbe Willems
coproductie: Frascati Producties

Deze voorstelling is voordelig in combinatie te boeken met Tabea Martin – Pink for Girls and Blue for Boys voor zondag 12 augustus. Selecteer één van deze twee voorstellingen en de optie combiticket wordt aangeboden.

De charmante Floortje verhuurt de onbenutte ruimte onder haar tafel aan de arme schoenlapper Dragomir. Ze kunnen het uitmuntend vinden samen. Floortjes omgeving lijkt evenwel minder gecharmeerd van de vrolijke flierefluiter, die zich dagelijks aan de benen van zijn hospita vergaapt. Nadat ook een oude vriend van Dragomir de knusse ruimte tussen vloerkleed en tafelblad heeft betrokken, krijgen Floortje en haar huurders ‘hulp’ uit onverwachte hoek.

Vijftien performers, straatartiesten en mensen met een beperking heeft theatermaker Pippo Delbono [1959] tot zijn beschikking. Zij dienen de kunst en hem, de Italiaanse grootmeester. Van de vijftien maakt hij levende schilderijen. Maar waterpas hangen ze nooit, want Delbono heeft een zwak voor scheve levens. Een van zijn performers is Bobò, een doofstomme man die vijfenveertig jaar in een inrichting zat voordat hij in dit spraakmakende gezelschap belandde.

Orchids is een aaneenrijging van intrigerende en barokke collages. Vaak speelt Delbono met referenties aan katholicisme, homoseksualiteit en de vervaging van de grens tussen echt en onecht. Symboliek en emoties laten zijn tableaus veelvuldig uit hun lijsten barsten. Zijn tekstuele inspiratiebronnen zijn onder anderen Shakespeare, Kerouac, Deep Purple en Büchner. Voor Pippo Delbono is de orchidee zowel de meest betoverende als verdorven bloem, “omdat je niet kunt zien of hij nep of echt is – net zoals de tijd waarin we nu leven.” Een zinsbegoochelende totaalcreatie over de waarheid liegen.

La Repubblica: “A beautiful piece of work, full of rare tenderness. It tells us who Pippo Delbono really is: the craziest, least polished, most exaggerated talent in Italian theatre.”
The Timeout: "It moves you, cracks you up; it bludgeons you with its force, and shakes you with its fragile beauty."
Napolike: "The theater returns to its original role: to desperately find meaning in life. To continue, despite everything, to talk about love."

Nederlandse première

Italiaans gesproken, Nederlandse en Engelse boventiteling

concept | regie | film | beeld: Pippo Delbono
spel: Dolly Albertin, Gianluca Ballarè, Bobò, Margherita Clemente, Pippo Delbono, Ilaria Distante, Simone Goggiano, Mario Intruglio, Nelson Lariccia, Gianni Parenti, Pepe Robledo, Grazia Spinella
productie: Emilia Romagna Teatro Fondazione, Teatro di Roma, Nuova Scena - Arena del Sole - Teatro Stabile di Bologna, Théâtre du Rond Point - Parigi, Maison de la Culture d’Amiens - Centre de Création et de Production

Deze voorstelling is voordelig in combinatie te boeken met Theater Artemis/ Het Houten Huis - Echte vrouwen joggen in regenpak (19.00u) voor vrijdag 10 augustus. Selecteer één van deze twee voorstellingen en de optie combiticket wordt aangeboden.

Onzin, hun dubbele zelfmoord. Een tragische liefde? Ja, ho: dat ontkennen Juliet en Romeo niet. Maar de Levenseindekliniek? Nooit gebeld. Waar Shakespeare definitief een punt achter hun tragedie zette, hunkerden zij stug verder. Er kwam zelfs een huwelijk van. Nu zijn Romeo en Juliet veertigers, ontgoocheld en in relatietherapie. Wij mogen hun bitterzoete gevecht zien, maar ook hun allereerste ontmoeting, dans en seks. Toen kwamen de kinderen. The rest is howling history.

Juliet and Romeo is een intelligente en toegankelijke danstheatervoorstelling. Thema: de leugens over de liefde die we onszelf vertellen. Op Boulevard 2016 veroverde Ben Duke hart en hoofd met Paradise Lost. Nu knielt hij voor Solène Weinachter, die op popcorn en herinneringen kauwt. Ontroerend, wrang, liefdevol.

The Guardian: “Smart, subversive and sexy” *****
The Stage: “A goddamn masterpiece.” *****

Nederlandse première

Engels gesproken, Nederlandse boventiteling

concept: Ben Duke
spel | dans: Ben Duke en Solène Weinachter

Lost Dog / Ben Duke is op dinsdag 7 augustus aanwezig bij Gesprek van de dag.

Deze voorstelling is voordelig in combinatie te boeken met Bonte Hond – IK voor dinsdag 7 augustus. Selecteer één van deze twee voorstellingen en de optie combiticket wordt aangeboden.

Indien je gebruik maakt van de audiodescriptie, geef je komst dan even aan via: toegankelijkheid@festivalboulevard.nl 
Dan reserveren we een plek voor je.

Onverschrokken, ontembaar en onaangepast. Drie O’s waar veiligheidsdeskundigen al snel zenuwachtig van raken. Liz Aggiss niet, want deze O’s vormen haar karakterbeschrijving.

In de soloperformance Slap and Tickle stelt ze de oudere vrouw en haar lichaam centraal. Intens onderzoekt ze situaties waarin de vrouw in opstand komt tegen sociale codes, aannames en haar eigen naïviteit. Dat levert een explosieve mix van punk, anarchie, hedendaagse dansperformance, protest en maatschappelijk debat op, gedrenkt in zoutzurige humor.

In 1986 ondersteunde ze The Stranglers met haar visuele cabarettroep The Wild Wigglers; in 2017 won ze de Total Theatre Award Edinburgh Festival, de oogst van dertig jaar compromisloze fysieke performances, dansfilms en choreografieën. [nagesprek na beide voorstellingen]

The Guardian: “Puntig en verbluffend grappig.”
Seeing Dance.com: “Rauwe, ongeremde humor, die een hele wereld van vooroordelen met betrekking tot seksen ontmaskert.”
Exeunt Magazine: "Part fever-dream burlesque, part twisted nursery rhyme, it explores the dichotomy of societal expectations of women."

Nederlandse première

Engels gesproken

concept | performance: Liz Aggiss
Er is een nagesprek bij de voorstelling op vrijdag 10 en zaterdag 11 aug om 21.30 met Liz Aggiss. 

Deze voorstelling is voordelig in combinatie te boeken met Wild Vlees | Frascati Producties – Dear friend, wolves have always eaten sheep voor zaterdag 11 augustus. Selecteer één van deze twee voorstellingen en de optie combiticket wordt aangeboden.

Onaangekondigd stapte een jonge countryzanger-met-gitaar tijdens Boulevard 2015 op een kratje. Bedwelmende zang, katzwijmpubliek. Het was Pete Buys, vakantieganger uit Chicago. Leve de traditie: elke avond geeft een andere singersongwriter om 22.00 uur een [gratis] intiem concert onder de kastanjebomen vlakbij bij restaurant LOF.

In galm gedrenkte gitaarpluksels. Beukende beats. Lekker suf maar vet orgeltje. Bonkende basvibes. Dat bij elkaar is The Akulas uit Gent: catchy instrumental surf met golven van ska en garage.

Frida is een huisvrouw die voor één keer wil schitteren. In haar eigen supershow! Ze gelooft in volharding en controle. Dat botst echter met de eigengereidheid van machines en mensen. Een tragikomedie.

Samen met Theater met Tolk (van onze vlaggendragers Frank Allard en Aschwin van Leeuwen) organiseren we op 11 augustus vanaf 15.00 uur een gebarencafé in het barretje tegenover Theater aan de Parade. Hier zorgen we naast heel veel gezelligheid voor voldoende licht én een barmedewerker die vloeiend gebarentaal spreekt!

Tijdens deze dag zijn er verschillende tentjesvoorstellingen toegankelijk voor mensen met een auditieve beperking!
Bij deze voorstellingen is een gebarentolk aanwezig:

NINA DE LA PARRA | Thou shalt love thy self
Stand-up comedian en zangeres Nina de la Parra [1987] heeft een Surinaamse vader [Pim] en Nederlandse moeder [Djoeke]. Ze oogt als een bakra ofwel kaaskop, maar haar Surinaamse avonturen zijn pittiger dan Madame Jeanette-pepers.

Uit haar comedy-concert Thou shalt love thy selfdestilleerde ze voor Boulevard twee programma’s. 

MARTIJN CRINS | ROGIER SCHIPPERS | DE LEKKERE MAN | Slachtsessies
Na hun jarenlange samenwerking – o.a. Afslag Eindhoven en het Volksoperahuis – lokt de charme van het messenbloktheater. Rogier Schippers en Martijn Crins spelen De Slacht Sessies, een cabarateske, punky voorstelling in samenwerking met cateringbedrijf De Lekkere Man – nee, geen grap.

Een theatervoorstelling over schaamte, jaloezie, mannenverslinders en charcuterie.

FLORIAN MYJER | Oliver

Na zijn intieme Een hertje, beschadigd brengt Florian Myjer [1992] met Oliver een nieuwe solovoorstelling. Oliver is een persoonlijk portret van een vader en een zoon die allebei op zoek zijn naar zingeving. Want hoe voed je je kind het beste op? Wanneer is het leven geslaagd? En is er nog wel ruimte voor beschaving in onze wereld?

LUIT BAKKER | 06-82087445

Call me baby, als je durft. Wees niet zo verlegen! Liefde ligt voor het oprapen. Spreek die 8 aan. Of die 5, als je even wil oefenen. Zet de stap maar: love is a game and both can win. Don’t be a loser. In haar theatrale performance 06-82087445 zoekt Luit Bakker naar liefde en gender.

Eerder organiseerde ze een polyamoreuze datenight en een darkroom party bij Frascati. Luit maakt deel uit van het performance collectief La Isla Bonita.

Geert Hautekiet | Palm!

Knoop Geert Hautekiet [1968] een klamme theedoek om zijn Vlaamse hoofd. Zeg hem van Antwerpen naar Boulevard te lopen. Lukt hem blind! Al sinds 2004 weet deze fameuze rasverteller en zanger zich welkom. Zijn eigen lievelingsvertelling is Palm!: een hilarisch verhaal over een zondagmorgenontbijt bij boer Mathias en zijn kroostrijke gezin. Schuif aan bij hun rijkelijk gevulde tafel en geniet van de vlezige Antwerpse taal. Herbeleef op een unieke manier de dag die later de geschiedenis in zou gaan als Palmzondag.

CLUB GEWALT presenteert HERR HAMSCHTERFLEISCH UND BAND | Wir sind Amazone

Na Yuri [2017], de work-out-opera die Club Gewalt terecht met vijf Olympische ringen bekroond zag, reizen vijf performers van dit Rotterdamse gezelschap naar Lesbos. Op dat eiland baart een vergeten vrouw een nieuwe identiteit. Een pittig type: haar handen zijn versmolten met een pijl en boog. Oerkrachten stuwen haar en andere amazones voort. Te paard, ten strijde!

A jigsaw jungle: vijf artiesten wringen, gooien en stapelen zich op een hoge berg van puzzelstukken. The sum of what we do kent vooral fysieke virtuositeit en geen milliseconde voorspelbaarheid. De optelsom van dit Rotterdamse gezelschap: een hoge score.

In de dichtbundel Stof dat als een meisje van Toon Tellegen, vonden Kim-Jomi Fischer [1985] en Marta Alstadsaeter [1990] inspiratie voor hun voorstelling Engel. De een is circusacrobate, de ander danser. Winnaars van de BNG Bank Dansprijs 2017.

Alles staat klaar voor een wild feestje. De vier performers – twee mannen en twee vrouwen – hebben er zin in. Wilder en woester wordt het. En bij elke valpartij of grootbekkerij groeit het inzicht dat de prettig gestoorde dansvoorstelling Pink for Girls & Blue for Boys over de afbakening van jongens en meisjes gaat.

Grondstof voor de Zwitserse choreograaf Tabea Martin zijn de gesprekken die ze met kinderen voerde. Bestaan er roze en blauwe tranen? Hoe en wanneer begint de onverbiddelijke tweedeling in jongens en meisjes? De vier dansers kieperen alle vooroordelen en clichés over gender op een berg en maken er een vreugdevuur van. It’s partytime, waarbij ze de ongeschreven wetten van het kindertheater fijntjes onderuit trekken. Pink for Girls & Blue for Boys is een verrukkelijk ontregelende dansvoorstelling, die uitnodigt om oude grenzen speels te doorbreken. P.S. Het woordgeslacht van grens? Vrouwelijk. Nog even.

Theaterkrant: “Ze lappen alle politieke correctheid als piepschuim aan hun kont en braken als het ware de roze en blauwe verf uit.” ****

choreografie: Tabea Martin
dramaturgie: Irina Müller
dans: Carl Staaf, Maria de Dueñas Lopez, Miguel Do Vale, Melanie Wirz

Tabea Martin is op zaterdag 11 augustus aanwezig bij Gesprek van de dag.

Deze voorstelling is voordelig in combinatie te boeken met mugmetdegoudentand | Davy Pieters – The Gentle Woman voor zondag 12 augustus. Selecteer één van deze twee voorstellingen en de optie combiticket wordt aangeboden.

Hij kriskraste over de wereld: Brazilië, Portugal, België. Ook werkte hij met topchoreografen, onder wie Wim Vandekeybus [Ultima Vez]. Onder de naam Raizes toont hij duizeldans uit Brazilië, waarin alleen overgave telt.

concept: Ricardo Ambrózio 
creatie, interpretatie:  Alison Clarke, Claudio Rabeca, Pieter Desmet
muziek: Claudio Rabeca
kostuums: Renata Lamenza 
kostuums assistent: Cisse Royens 
co-productie: Ilú Dança Teatro
Speciaal dank aan CC De Werft, CC Wolubilis, Maison de la Creation, Workspace Brussels, GC De Kriekelaar, Ultima Vez, Jenna Jalonen, Beno Novak, Luis García López (Fruta) Marina Abib, Mufutau Yusuf, Rodrigo Ramalho Dominique Pollet

In 2017 studeerde het viertal van Familiar Faces af aan de Fontys Academy for Circus and Performance Art in Tilburg. Reden voor een extra radslag: in de herfst wonnen ze de BNG Bank Circusprijs. Not where this came from is een sterk fysieke voorstelling vol instortingsgevaar. Een ode aan vallen, opstaan en soms blijven liggen.

Moeder Jopie [88] is van plan om niet dood te gaan. Dochter Minou [44] heeft beloofd haar daarbij te helpen. Moeder danst en leert ons levenskunst. Begin de dag met lege darmen – met volle kun je niet denken. Zorg voor minstens één levende plant. Zing dagelijks voor wie je vergeten bent. Wat zijn de consequenties van haar levenslust voor dochterlief?

Op twee feestavonden, die kunnen uitmonden in een levensverlengende dance party, blijkt ouderdom veel meer dan aftakeling, ontbrekende zorg en georganiseerd levenseinde. Omgekeerde euthanasie, stelt Minou Bosua, jarenlang de helft van cabaretduo De Bloeiende Maagden.

Na deze previews, onder de titel Minoux zwiert met moeder richting eeuwigheid, een levensverlengend dance event, gaat de voorstelling Moeder mag niet dood in oktober in de Verkadefabriek in première.

idee en tekst: Minou Bosua, ontwikkeld i.s.m. filmmaker Maasja Ooms
spel: Minou Bosua en Jopie Bosua

Performing Gender: Dance makes differences is een veelomvattend project van zes Europese festivals – waaronder Boulevard in samenwerking met DansBrabant – en vijf choreografen, vijf dramaturgen en vijftig dansers uit vijf landen [Spanje, Slovenië, Engeland, Italië en Nederland]. Middels dans onderzoeken ze het thema gender, identiteit en/of seksuele voorkeur. Oogmerk: het gesprek hierover aanwakkeren. Tijdens Boulevard spreken de deelnemers met [ervarings]deskundigen, geven ze een workshop aan stadsbewoners en werken ze in de Bank van Leening aan een solo, waarvan het resultaat op za 11 aug te zien is.

N.B. Boulevard 2018 biedt verschillende voorstellingen waarin gender, traditionele man-vrouwrollen, liefdesrelaties en het ultieme machismo aan bod komen, zoals Orchids van Pippo Delbono [IT], Pink for Girls… van Tabea Martin [CH], Slap & Tickle van Liz Aggiss [GB] en 71Bodies, 1Dance van Daniel Mariblanca [ES].

Ze zijn de Google Translate van de nederbiet. Maar dan spannender. Geef de vijf kekke mannen van The Kik een Engelse songtekst en ze maken een Nederlandse hertaling die het origineel overstijgt.

Zo beleefden ze furore als huisband van De Wereld Draait Door. Inmiddels hebben ze veertig hits van een Nederlandse tekst voorzien. Bij Giel Beelen zongen ze Schuilen bij jou op de tekst van In Your Arms van Chef’ Special en op Radio 1 Bankje in de zon op Sunny Afternoon van The Kinks.

Voor hun theaterprogramma The Kik Hertaalt! maakten deze muzikanten uit Tilburg, Rotterdam en Veenendaal een selectie en onthult Dave von Raven met humor de achterliggende verhalen.

Oor: "De goed gesoigneerde Nederbietel is niet alleen zanger, liedjesschrijver, panellid en dirigent, maar ook – zo laat de opening van The Kik Hertaalt! horen – radio-dj."

regie: Gérard van Kalmthout
muziek: Dave von Raven, Marcel Groenewegen, Arjan Spies, Ries Doms en Paul Zoontjens

Het is 1095, hartje middeleeuwen. Overal laait het religieus fanatisme op. De jonge Vlaamse monnik Bennie vlucht en belandt in het verwoeste Cordoba. Na bloeiende Moorse heerschappij is de laatste kalief verdreven.

1095 is een schervende spiegel, waaraan de wereld van nu zich lelijk snijdt: leiders schreeuwen, religie vlamt, de paspoortlozen dolen. Tegelijkertijd is 1095 meer dan een klaagzang of satire. Het is ook een verhaal van blinde liefde, lichamelijke verdoving en verraad. Lisaboa Houbrechts & Kuiperskaai maken energiek en grillig theater. Op Boulevard 2016 ontregelden ze elke voorspelbaarheid in The Winter’s Tale. Ook 1095 is gedurfd, maniakaal en overrompelend.

Knack Focus ****: “Tomeloze energie, waarbij de brute en brutale speelkracht nu eens rode oortjes dan weer compassie bezorgt: maak je klaar voor een bumpy ride.”
 

regie: Lisaboa Houbrechts
spel: Seppe Decubber, Maxime Rouquart, Lobke Leirens, Romy Louise Lauwers, Victor Lauwers
tekst: Victor Lauwers
scenografie: Oscar van der Put
coproductie: Monty Kultuurfaktorij en Toneelhuis

Lisaboa Houbrechts / Kuiperskaai is op zondag 12 augustus aanwezig bij Gesprek van de dag.

Onaangekondigd stapte een jonge countryzanger-met-gitaar tijdens Boulevard 2015 op een kratje. Bedwelmende zang, katzwijmpubliek. Het was Pete Buys, vakantieganger uit Chicago. Leve de traditie: elke avond geeft een andere singersongwriter om 22.00 uur een [gratis] intiem concert onder de kastanjebomen vlakbij bij restaurant LOF.

Springlevende rock ’n roll band met pumping piano power. Ode aan Jerry Lee Lewis alias The Killer, the fifties and sixties. Inclusief Great Balls of Fire en Johnny B. Goode? Frontman Jeroen Sweers grijnst veelzeggend.

In de Muzerije presenteren de beste studenten van Fontys Hogeschool voor de Kunsten hun afstudeerprojecten. Vervolgens bepaalt een deskundige jury wie er vandoor gaat met de FONTYS ENTREEPRIJS 2018. Er zijn twee trofeeën: één voor uitvoerend kunstenaar en één voor kunstvakdocent. De prijsuitreiking vindt plaats op zondag 12 augustus om 14.00 uur.

Achter de beslagen ruiten van een tuinkas zingen vier mannen in maatpak a capella een Schubertlied: “Wie schön bist du”. Een vrouw – een echte hooggehakte, in rood mantelpak en met parelsnoer – tracht zich met de moed der wanhoop van haar luidruchtige gewassen te ontdoen.

Echte vrouwen joggen in regenpak is een hilarisch onderzoek naar verschuivende vierstemmigheid en de hoeveelheid mannen die in een groencontainer passen. Maar eerst en vooral is deze beeldende muziektheatervoorstelling een statement over wat echte vrouwen zo nu en dan willen: een momentje voor zichzelf.

Zeventien jaar geleden maakte Jetse Batelaan [1978] deze voorstelling met Elien van den Hoek. Beiden houden van geraffineerde eenvoud en vervreemdende slapstick. Boulevard rekent Echte vrouwen joggen in regenpak tot de Theatercanon van Nederland. Tijdens het festival wordt deze reprise in het Josephkwartier gespeeld, waar de ramen niet zonder reden open zullen staan. N.B. Allergisch voor kroppen andijvie? Raadpleeg uw huisarts.

concept en regie: Jetse Batelaan en Elien van den Hoek
spel: Marie Groothof, Hendrik Kegels, Mees Walter, Coen Bril, Jelle Hoekstra en ontelbaar veel anderen

Deze voorstelling is voordelig in combinatie te boeken met Compagnia Pippo Delbono - Orchids voor vrijdag 10 augustus. Selecteer één van deze twee voorstellingen en de optie combiticket wordt aangeboden.

Indien je gebruik maakt van de audiodescriptie, geef je komst dan even aan via: toegankelijkheid@festivalboulevard.nl 
Dan reserveren we een plek voor je.

Viçosa is een stadje in Brazilië. Bij de lokale VVV kunnen ze twee wapenfeiten ophoesten. Minst belangrijk: oud-president Artur Bernades is er geboren. Relevanter: Grupo Impacto de Dança, die jongeren uit sociaalzwakke buitenwijken de kunst van urban dance en hiphop bijbrengt. Drie schreeuwen heet hun enerverende dansvoorstelling: de schreeuw voor, tijdens en na hun ontsnapping aan uitsluiting.

algemene vormgeving: Patrícia Lima, Lidiane Jacinto
artistieke vormgeving: Mario Nascimento
choreografie assistent: Rosa Antuña
urban en contemporary dans workshop: Fábio Costa
dansers: Adriano Luis Ramos, Alex Luis Ramos, Cleison Lana, Felipe Viana, Jean Carlo do Nascimento, Luís Filipe Claudino, Marco Antônio de Jesus, Rafael Gregório, Rafael Tiko, Rariel Escolástico, Wellington Júlio, Sávio Caetano en Marco Antônio de Jesus
licht project: Patricia Lima and Arlindo Batista
geluid en licht technicus: Rodrigo Alves
uitvoerende productie (Brazilië): Patrícia Lima
promotie en uitvoerende productie (Europa): Fadas e Elfos – Associação Cultural
productie assistenten: Renata Brandão, Lilian Moura
fotografie: Reyner Araujo
marketing, communicatie en grafische vormgeving: Rita Márcia Costa
​perskantoor: Lílian Moura
sponsors: Incentive Law for Culture of Brazil, Haskell Cosmetica Natural, Buffet Trigo Leve, Help Loja de Creditos, Ministry of Cultrue from Brazil - Federal Government

Weinig is zo bedwelmend als de mix van Eau de Cologne en Schnapps in een broeierige zomernacht. Volg je neus, eindig in deze Berlijnse cabaretclub. Op eigen risico uiteraard, want zang en satire stijgen je hier snel naar het hoofd.

Les Âmes Perdues is een roezige muziektheatervoorstelling met werk van Francis Poulenc, Benjamin Britten, Kurt Weill, Edith Piaf, Jacques Brel en anderen die liefde en lot verklankten. Muziektheater Transparant, vorig jaar op Boulevard met Nachtschade: Aubergine, zoekt in Les Âmes Perdues zelfspot, parodie en sensualiteit op. Welkom in de late jaren twintig: de oorlog nadert, alles draait om geld, de enige zekerheid is de onzekerheid van morgen. Dansez, dansez!

regie: Wouter Van Looy
muziek: Francis Poulenc, Benjamin Britten, Kurt Weill, Mischa Spoliansky, Friedrich Hollaender, Edith Piaf, Jacques Brel, Erik Satie
tekst: Karl Valentin, Bertolt Brecht, Paul Van Ostaijen e.a.
spel en zang: Isaak Duerinck, Naomi Beeldens, Alexandra Oppo, Ewout Lehoucq

Onaangekondigd stapte een jonge countryzanger-met-gitaar tijdens Boulevard 2015 op een kratje. Bedwelmende zang, katzwijmpubliek. Het was Pete Buys, vakantieganger uit Chicago. Leve de traditie: elke avond geeft een andere singersongwriter om 22.00 uur een [gratis] intiem concert onder de kastanjebomen vlakbij bij restaurant LOF.